กิ่งก้อย คือ

• (สำ) ว. เล็ก เช่น หัวเท่ากิ่งก้อย คือ หัวเล็กนิดเดียว.
  น. นิ้วเล็ก เช่น จะชนะไม่เท่ากิ่งก้อย. (สังข์ทอง).

• กิ่ง     น. ส่วนที่แยกออกจากต้น, แขนง; ใช้เรียกส่วนย่อยที่แยกออกไปจากส่วนใหญ่ แต่ยังขึ้นอยู่กับส่วนใหญ่ เช่น กิ่งอำเภอ กิ่งสถานีตำรวจ;
• งก     ๑ ก. แสดงอาการอยากได้หรือไม่อยากเสียจนเกินควร. ว. มีอาการสั่นอย่างคนแก่หรืออย่างกลัวหรืออย่างหนาวมาก. ๒ น.
• ก้อ     ๑ ว. แสดงอาการเจ้าชู้ เช่น ไก่ก้อ. ๒ น. ชนชาวเขาพวกหนึ่ง ในตระกูลทิเบต-พม่า มีอยู่ทางแถบเหนือของไทย คล้ายพวกมูเซอ, อีก้อ ก็เรียก.
• ก้อย     ๑ น. นิ้วเล็กที่สุดของนิ้วทั้ง ๕ เรียกว่า นิ้วก้อย; ในการเล่นปั่นแปะหรือโยนหัวโยนก้อย เรียกสมมุติด้านหนึ่งของสตางค์หรือเหรียญกระษาปณ์ว่า
• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
• กิ่งก้านเลื้อย    ยอดไม้เลื้อย
• อยู่กึ่งกลาง    อยู่ตรงกลาง
• ไม่อยู่กึ่งกลาง    ไม่ตรงเป้า
• กินทุกอย่างกินไม่เลือก    กินทั้งพืชและสัตว์ รับทุกอย่าง อ่านหนังสือทุกประเภท
• กินอย่างกระหาย    กินอย่างตะกละ
• ซึ่งไม่อยู่กับร่องกับรอย    เพี้ยน ที่มีพฤติกรรมแปลกจากผู้อื่น
• ทําตัวไม่อยู่กับร่องกับรอย    เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา เหลอะแหละ
• กําหนดอย่างเป็นทางการ    แต่งตั้งอย่างเป็นทางการ
• ก๋อย    ดู อีก๋อย.
• กังกะ    (แบบ) น. เหยี่ยว เช่น เกิดเป็นภักษแก่กังกโกรญจคฤธรกา บินมาวว่อนร่อน ก็ร้อง. (สมุทรโฆษ).