ก้ำเกิน คือ

• ว. ล่วงเกิน, เกินเลย.

• ก้ำ     ( โบ ) น. ด้าน, ฝ่าย, ทิศ.
• เก     ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
• เกิน     ว. พ้น, เลย, คำนี้ใช้แก่ลักษณะที่มีมากกว่าหรือยิ่งกว่ากำหนด เช่น เกินขนาด เกินฐานะ เกินเวลา เกินสมควร.
• กิน     ก. เคี้ยว เช่น กินหมาก, เคี้ยวกลืน เช่น กินข้าว, ดื่ม เช่น กินน้ำ, ทำให้ล่วงลำคอลงไปสู่กระเพาะ; โดยปริยายหมายความว่าเปลือง เช่น กินเงิน กินเวลา,
• น้ำเกิด    น. น้ำในทะเลและแม่น้ำลำคลองที่มีทางติดต่อโดยตรงกับทะเลหรือได้รับอิทธิพลจากน้ำทะเลเป็นต้น มีระดับน้ำขึ้นสูงมากและลงต่ำมากเนื่องจากอิทธิพลของดวงจันทร์และดวงอาทิตย์ ในช่วงเวลาที่ดวงจันทร์และดวงอาทิตย์อ
• น้ำเกลือ    น. น้ำที่มีเกลือโซเดียมคลอไรด์ละลายอยู่ สำหรับฉีดเข้าหลอดเลือดดำ.
• กระทำเกิน    ทำเลยเถิด
• น่ายำเกรง    ถูกต้องตามทำนองคลองธรรม มีศักดิ์ศรี มีหน้ามีตา
• ทำให้น่ายำเกรง    ซึ่งทำให้ประหลาดใจ
• เกินความจำเป็น    adv. มากเกินความต้องการ ชื่อพ้อง: เกินจำเป็น ตัวอย่างการใช้: กรมสามัญศึกษาตั้งงบประมาณไว้สูงเกินความจำเป็น จึงเห็นควรให้ปรับลดลง
• กำเกียง    ดู กางเกียง.
• ดำเกิง    ก. ขึ้น. ว. รุ่งเรือง, สูง, สูงศักดิ์ เช่น รื่นเริงดำเกิงใจยะย้าว. (ม. คำหลวง มหาพน). (แผลงมาจาก เถกิง).
• ก่ำเคือ    (ถิ่น-พายัพ) น. ต้นมะกล่ำตาหนู. (ดู มะกล่ำ).
• ก่ำเบ้อ    (ถิ่น-พายัพ) น. ผีเสื้อกลางวัน. (ดู ผีเสื้อ ๑).
• ลำเลิก    ก. กล่าวทวงบุญคุณ, กล่าวคำตัดพ้อต่อว่า โดยยกเอาความดีที่ตนทำไว้แก่อีกฝ่ายหนึ่งเพื่อให้สำนึกถึงบุญคุณที่ตนมีอยู่กับผู้นั้น.