ขนหัวหน่าว คือ

• ขนเพชร

• ขน     ๑ น. สิ่งที่เป็นเส้นขึ้นตามผิวหนังคนและสัตว์ เช่น ขนตา ขนนก ขนเม่น และใช้ตลอดไปจนถึงที่ขึ้นบนผิวต้นไม้ ผลไม้ ใบไม้ และอื่น ๆ, ราชาศัพท์ว่า
• หัว     ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
• หัวหน่าว     น. ส่วนของร่างกายอยู่ระหว่างท้องน้อยกับอวัยวะสืบพันธุ์.
• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• น่า     ๑ ว. คำประกอบหน้ากริยา หมายความว่า ควร เช่น น่าจะทำอย่างนั้น น่าจะเป็นอย่างนี้; ชวนให้, ทำให้อยากจะ, เช่น น่ากิน น่ารัก. ๒ ว.
• ขนบริเวณหัวหน่าว    กระดูกบริเวณหัวหน่าว บริเวณหัวหน่าว พหูพจน์ของ pubis
• ขนหนู    น. เรียกผ้าที่มีลักษณะเป็นขนขดใช้ห่มหรือเช็ดตัวเป็นต้นว่า ผ้าขนหนู.
• เป็นหัวหน้า    ครั้งแรกสุด เก่าที่สุด นํา เป็นคนสําคัญ เป็นผู้นํา เป็นหัวเรี่ยวหัวแรง
• ข้าวหัวโขน    น. ข้าวตากคั่วคลุกน้ำตาลปึก.
• อาการสั่นกลัวหรือ สั่นหนาว    อาการสั่น
• ไม่มีจิตมุ่งมั่นหาความก้าวหน้า    อนุรักษ์นิยม ไม่กล้าได้กล้าเสีย
• ก้าวหน้า    ก. เปลี่ยนแปลงของเดิมให้ดีขึ้นตามลำดับ, เจริญวัฒนาเร็วกว่าปรกติ.
• ก้าวหน้าดี    ไปได้ดี
• ข้าวหนัก    น. กลุ่มพันธุ์ข้าวที่ได้ผลช้ากว่ากลุ่มพันธุ์ข้าวอื่น ออกรวงประมาณเดือนพฤศจิกายนถึงเดือนธันวาคม และเก็บเกี่ยวได้ในช่วงเดือนธันวาคมถึงเดือนมกราคม เช่น พันธุ์ข้าวขาวตาแห้ง ๑๗ พันธุ์ข้าวพวงนาก ๑๖.
• ผ้าขนหนู    น. ผ้าที่มีลักษณะเป็นขนขด ใช้ห่มหรือเช็ดตัวเป็นต้น.

• ฉันไม่เอาผมเฮงซวยอะไนั่นหรอก ขนหัวหน่าวนั้นหรอก
• ยกเว้นผมมีสามสีขาวขนหัวหน่าว
• ขนหัวหน่าวเธอบางเบาและไม่ดก