เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก

ขนานนามตัวเอง คือ

การออกเสียง:
"ขนานนามตัวเอง" การใช้"ขนานนามตัวเอง" อังกฤษ
ความหมายมือถือ
  • อุปโลกน์
    เรียกตัวเอง
    ซึ่งตั้งตัวเป็น
    ตั้งฉายาให้ตัวเอง
    อ้างตัวเอง
    เรียกขานตัวเอง
    แต่งตั้งตัวเอง
  • ขน     ๑ น. สิ่งที่เป็นเส้นขึ้นตามผิวหนังคนและสัตว์ เช่น ขนตา ขนนก ขนเม่น และใช้ตลอดไปจนถึงที่ขึ้นบนผิวต้นไม้ ผลไม้ ใบไม้ และอื่น ๆ, ราชาศัพท์ว่า
  • ขนาน     ๑ ขะหฺนาน น. หมู่; ลักษณนามเรียกยาที่ปรุงขึ้น เช่น ยาขนานหนึ่ง ยา ๒ ขนาน. ๒ ขะหฺนาน ก. เรียงคู่กันไป เช่น เรือแล่นขนานกันไป วิ่งขนาน,
  • ขนานนาม     ตั้งชื่อ ให้ชื่อ ตั้งฉายา ตั้งชื่อเล่นให้ กําหนดชื่อ เรียกชื่อ เรียก
  • นา     ๑ น. พื้นที่ราบทำเป็นคันกั้นน้ำเป็นแปลง ๆ สำหรับปลูกข้าวเป็นต้น, พื้นที่มีลักษณะคล้ายนาสำหรับทำประโยชน์อื่น ๆ เรียกตามสิ่งที่ทำ เช่น นาเกลือ
  • นาน     ว. ยาว, ช้า, (ใช้แก่เวลา) เช่น กินเวลานาน.
  • นาม     นามมะ- น. ชื่อ, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระนาม; คำชนิดหนึ่งในไวยากรณ์ สำหรับเรียกคน สัตว์ และสิ่งของต่าง ๆ; สิ่งที่ไม่ใช่รูป คือ จิตใจ, คู่กับ รูป. ( ป.
  • มต     มะตะ- ก. ตายแล้ว. ( ป. ; ส. มฺฤต).
  • ตัว     ๑ น. รูป, ตน, ตนเอง, คำใช้เรียกแทนคน สัตว์ และสิ่งของบางอย่าง เช่น ตัวละคร ตัวหนังสือ; ลักษณนามใช้เรียกสัตว์และสิ่งของบางอย่าง เช่น ม้า ๕ ตัว
  • ตัวเอง     1) pron. คำใช้เรียกแทน หมายถึงตัวของคนๆ นั้นเอง ชื่อพ้อง: ตนเอง คำตรงข้าม: ผู้อื่น, คนอื่น ตัวอย่างการใช้:
  • เอ     ๑ ว. หนึ่ง; เปลี่ยว, เดี่ยว, เช่น เอองค์. ( ตัดมาจาก เอก). ๒ อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความแปลกใจ สงสัย เป็นต้น.
  • เอง     ว. คำเน้นแสดงว่าไม่ใช่ผู้อื่นหรือสิ่งอื่น เช่น ฉันเอง เป็นธรรมดาอยู่เอง; ตามลำพัง, เฉพาะตน, เช่น ไปกันเอง; แหละ, นี่แหละ, นั่นแหละ, เช่น
  • อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
  • การขนานนาม    การตั้งชื่อ
  • ที่ขนานนามกัน    ดังกล่าว ที่เรียกกัน ที่เรียกกันผิด ๆ
  • ขนานน้ำ    น. ท่าที่เอาเรือ ๒ ลำมาจอดเทียบเคียงกันแล้วปูกระดานเพื่อให้ขึ้นลงสะดวก.
ประโยค
  • คูซ ขนานนามตัวเองว่าเสือผู้หญิง ซึ่งเขาคิดเองเออเอง