ขยั้น คือ

• ขะยั่น
  ก. คร้าม, เกรง, ไม่กล้า, แหยง.

• ขย     ขะยะ- ( แบบ ) น. ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป, โดยมากใช้ในสมาส เช่น ขยธรรม อาสวักขยญาณ, ถ้าใช้โดด ๆ หรือเป็นคำท้ายสมาส เป็น ขัย เช่น อายุขัย. ( ป.
• ขยี่ขยัน    ขะหฺยี่ขะหฺยัน ก. ขยันขันแข็ง เช่น เห็นก็จะขยี่ขยันเขยื้อน. (ม. ร่ายยาว ชูชก).
• ขยัน    ๑ ขะหฺยัน ก. ทำการงานอย่างแข็งขันไม่ปล่อยปละละเลย, ทำหรือประพฤติเป็นปรกติสม่ำเสมอ, ไม่เกียจคร้าน; แข็งแรง, เข้าที, เช่น เนื้อหนังขยันมั่นคงนัก. (อิเหนา), พอก้ำกึ่งกลางนั้นขยันนัก. (เพลงยาวถวายโอวาท)
• ขยับสูงขึ้น    เคลื่อนไปเร็วขึ้น
• คนขยัน    คนสนุกสนาน
• น้าเขย    คุณน้า คุณลุง คุณอา น้าผู้ชาย ผู้ให้กำลังใจ ลุง อาผู้ชาย อาเขย
• ยาขยัน    ยาบ้า ยาม้า แอมเฟตามีน ยากระตุ้น ยากระตุ้นประสาท
• เขยิน    ขะเหฺยิน ก. ยื่นออกมา เช่น ฟันเขยิน, เผยอขึ้น เช่น ไม้เขยิน ตะปูเขยิน.
• ไขย่น    น. ม่านจีบ. (ประชุมพงศ.).
• น่าแขยง    น่าขยะแขยง น่ารังเกียจ น่าเกลียดน่ากลัว
• น้องเขย    n. สามีของน้องสาว ตัวอย่างการใช้: บ้านของน้องสาวน้องเขยอยู่ในรั้วเดียวกันกับบ้านคุณพ่อคุณแม่
• ลิ้นขยับขึ้น    ก้าน ก้านลิ้น
• น่าขยะแขยง    น่ากลัว น่าเกลียด น่าเกลียดน่ากลัว น่ารังเกียจ ซึ่งก่อการกำเริบ น่าสะอิดสะเอียน น่าอาเจียน อย่างลังเล อย่างไม่เต็มใจ เอาใจออกห่าง น่าแขยง น่าสยดสยอง แขยง ชวนคลื่นเหียน น่าคลื่นไส้ เลวมากที่สุด น่าขน
• ขย-    ขะยะ- (แบบ) น. ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป, โดยมากใช้ในสมาส เช่น ขยธรรม อาสวักขยญาณ, ถ้าใช้โดด ๆ หรือเป็นคำท้ายสมาส เป็น ขัย เช่น อายุขัย. (ป.).
• ขยี้    ขะยี่ ก. ใช้มือ เท้า หรือเล็บเป็นต้นบี้ซ้ำ ๆ ให้แหลกละเอียด เช่น ขยี้พิมเสน ขยี้ดิน, เอาวัตถุเช่นผ้าถูกับเนื้อของมันเองในการซักฟอก, เอาวัตถุเช่นกระดาษถูกับเนื้อของมันเองเพื่อให้นิ่ม, เอามือกดถูไปมา

• ต่อให้โบราขยั้นขยอให้นายพาไปที่นั่น นายก็ควรจะปฎิเสธเธอ
• ปล่อยไว้อย่างนี้แหละ หากคุณพยายาม ขยั้นขยอเธอกินเธอจะไม่กิน