ขย้อน คือ

• ขะย่อน
  ก. ทำอาการจะอาเจียน; ถอยกลับ.

• ขย     ขะยะ- ( แบบ ) น. ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป, โดยมากใช้ในสมาส เช่น ขยธรรม อาสวักขยญาณ, ถ้าใช้โดด ๆ หรือเป็นคำท้ายสมาส เป็น ขัย เช่น อายุขัย. ( ป.
• ย้อน     ก. หวนกลับ เช่น ย้อนไป ย้อนมา ย้อนกลับบ้าน, ทวนกลับ เช่น ย้อนเกล็ด ย้อนหลัง, พูดสวนตอบ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น เด็กย้อนผู้ใหญ่ ลูกย้อนแม่.
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• ขยักขย่อน    -ขะหฺย่อน ก. ทำ ๆ หยุด ๆ ไม่ให้เสร็จในรวดเดียว.
• ขยักขย้อน    -ขะย่อน ก. มีอาการพะอืดพะอมจวนจะอาเจียน.
• ขย่อน    ขะหฺย่อน ว. กระชั้น เช่น ครั้นไก่ขันขย่อนค่อนคืน. (มณีพิชัย).
• ขยับเขยื้อน    -ขะเยื่อน ก. เคลื่อนที่, เลื่อนที่, ย้ายที่, (มักใช้ในความปฏิเสธ).
• เขยื้อน    ขะเยื่อน ก. ไหวตัวหรือเคลื่อนที่ไปเล็กน้อย, ทำให้ไหวตัวหรือให้เคลื่อนที่ไปเล็กน้อย.
• ที่ไม่ขยับเขยื้อน    ซึ่งไม่เคลื่อนไหว ที่ไม่เคลื่อนที่ ซึ่งหยุดนิ่ง ที่ไม่สามารถเคลื่อนที่ได้
• เขยียวขยอน    ขะเหฺยียวขะหฺยอน ว. สนั่น, หวั่นไหว, เกรียวกราว. (ข. เขฺญียวขฺญาร ว่า เจื้อยแจ้ว).
• ไม่ขยับเขยื้อน    อยู่นิ่งๆ อยู่เฉยๆ ตายตัว เคลื่อนที่ไม่ได้ ไม่สามารถเคลื่อนที่ได้ เขยื้อนตัวไม่ไหว ไม่สามารถกระดิกตัวได้
• ซึ่งไม่ขยับเขยื้อน    ซึ่งอยู่นิ่ง ซึ่งไม่เคลื่อนไหว
• ขย้อนออกมา    ไหลย้อนกลับ อาเจียนออกมา
• เขยื้อนไปช้าๆ    เคลื่อนไปทีละนิด
• ขย-    ขะยะ- (แบบ) น. ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป, โดยมากใช้ในสมาส เช่น ขยธรรม อาสวักขยญาณ, ถ้าใช้โดด ๆ หรือเป็นคำท้ายสมาส เป็น ขัย เช่น อายุขัย. (ป.).

• มีครั้งหนึ่งเนี่ย ข้าขย้อนฝูงบางแก้วออกมาทั้งฝูง
• พื้นๆว่ะ ข้าเคยขย้อนออกมาเป็นคนแคระทั้งเผ่า
• หวังว่ามื้อเข้าคงไม่ขย้อนออกมากินอีกรอบ
• จริงๆแล้ว ตอนที่เขาขย้อนออกมาก็น่าทึ่ง !
• ไหนจะเรื่องที่ผู้ป่วยขย้อนน้ำลายอีก
• การปรับปริมาณการหมุนหมายเลขย้อนกลับ
• ฉันรู้สึกอยากขย้อนออกมาตลอดเวลาเลย
• ขย้อนใส่เธอเลย จัดไปให้เต็มคราบเลย
• และฉันก็ขย้อน เอาทุกอย่างออกมาหมด
• การแสดงผลตัวเลขย้อนหลังในรูเล็ต