ขอคำน้อย คือ
- ขอ ๑ น. ไม้หรือเหล็กที่งอ ๆ สำหรับชัก เกี่ยว แขวน หรือสับ, ตะขอ หรือ ตาขอ ก็เรียก. ๒ ก. พูดให้เขาให้สิ่งที่ต้องการ, วิงวอน. ๓ น.
- คำ ๑ น. ทองคำ เช่น หอคำ เชียงคำ. ๒ น. เสียงพูด, เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ, เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด
- น้อย ๑ ว. ตรงข้ามกับ มาก, ไม่มาก, เช่น ฝนน้อย น้ำน้อย มีเงินน้อย พูดน้อย, ตรงข้ามกับ ใหญ่, ไม่ใหญ่, เช่น ข้าราชการชั้นผู้น้อย;
- อย อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
- ใช้คำน้อย พูดสั้น ๆ สั้น
- คำต่อคำ โดยคำเดียวกัน
- ผู้ขอคำปรึกษา ที่ปรึกษา นายแพทย์ที่ปรึกษา ผู้ให้คำปรึกษา
- ถ้อยคำสำนวน (กฎ) น. หนังสือใด ๆ ที่ศาลจดเป็นหลักฐานแห่งรายละเอียดทั้งหลายในการดำเนินคดีอาญาในศาลนั้น.
- หอคำ น. เรือนของเจ้าผู้ครองแคว้นฝ่ายเหนือ.
- คำนวณ ก. กะประมาณ, คิดหาผลลัพธ์โดยวิธีเลข.
- คำนวร -นวน (แบบ) ว. ควร, ถูกต้อง, เหมาะ, พอดี ๆ, ชอบ, เช่น คิดคิ้วคำนวรนวย คือธนูอันก่งยง. (สมุทรโฆษ).
- คำนับ ๑ ก. ทำความเคารพ, ทำความเคารพโดยก้มศีรษะให้. (โบ) น. คำที่ต้องนับถือ, หลักฐาน, เช่น ธก็ให้โกษาธิบดีลำดับคำนับนี้ไว้. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์). ๒ ก. มิดชิด เช่น บมิให้เห็นรูเห็นช่อง ที่ล่องลับคำนับนิแล้ว
- คำนัล (กลอน) ก. เฝ้าเจ้านาย. (ข. คํนาล่).
- คำนาม n. คำนามคือคำที่ใช้เรียกคน สัตว์ สิ่งของ ตัวอย่างการใช้: ไวยากรณ์การกเป็นไวยากรณ์ที่แสดงความสัมพันธ์ของคำกริยากับคำนาม
- คำนำ น. คำอธิบายหรือชี้แจงเหตุที่เขียนหรือพิมพ์หนังสือเรื่องนั้นขึ้น.
มือถือ