ของค้ำประกัน คือ

• ตัวประกัน

• ขอ     ๑ น. ไม้หรือเหล็กที่งอ ๆ สำหรับชัก เกี่ยว แขวน หรือสับ, ตะขอ หรือ ตาขอ ก็เรียก. ๒ ก. พูดให้เขาให้สิ่งที่ต้องการ, วิงวอน. ๓ น.
• ของ     น. สิ่งต่าง ๆ. บ. แห่ง (ใช้สำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ครอบครอง).
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• องค     องคะ- น. ส่วนของร่างกาย, อวัยวะ, ตัว (ราชาศัพท์ใช้สำหรับพระมหากษัตริย์ พระบรมราชินี และพระบรมวงศ์ชั้นสูงที่ทรงได้รับพระราชทานฉัตร ๗ ชั้น ใช้ว่า
• ค้ำ     ก. เอาไม้ง่ามเป็นต้นยันไว้เพื่อไม่ให้ทรุด ไม่ให้ล้มหรือไม่ให้เข้ามา.
• ค้ำประกัน     ( กฎ ) น. ชื่อสัญญาซึ่งบุคคลภายนอกคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้ค้ำประกัน ผูกพันตนต่อเจ้าหนี้คนหนึ่ง เพื่อชำระหนี้ในเมื่อลูกหนี้ไม่ชำระหนี้นั้น.
• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ประกัน     ก. รับรองว่าจะรับผิดในความเสียหายที่เกิดขึ้น, รับรองว่าจะมีหรือไม่มีเหตุการณ์นั้น ๆ. น. หลักทรัพย์ที่ให้ไว้เป็นเครื่องรับรอง.
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• กัน     ๑ ( ปาก ) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด เพศชาย พูดกับผู้เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. ๒ ว.
• ของค้ําประกัน    ผู้ค้ําประกัน การค้ําประกัน
• คนค้ำประกัน    คนรับรอง ผู้ค้ำประกัน ผู้รับรอง ผู้อนุญาต
• ทำประกัน    ประกันภัย ทำประกันภัย
• ผู้ค้ำประกัน    น. ผู้ให้คำรับรองต่อเจ้าหนี้เพื่อชำระหนี้ในเมื่อลูกหนี้ไม่ชำระหนี้นั้น; (กฎ) ผู้ที่ทำสัญญาผูกพันตนต่อเจ้าหนี้ เพื่อชำระหนี้ในเมื่อลูกหนี้ไม่ชำระหนี้นั้น.

• ถ้าแกต้องการยืมเงิน ฉันต้องการของค้ำประกันก่อน
• แน่นอน โสมพวกนี้ใช้เป้นของค้ำประกันได้ แน่นอน
• ของค้ำประกันกับอัตราดอกเบี้ย ที่ผมเสนอให้
• ถ้าอย่างนั้น ได้โปรดดูของค้ำประกัน ของฉันด้วยนะคะ คุณปู่
• คุณปู่มีของค้ำประกันของฉันแล้วเหรอคะ
• เขาจะรอดูของค้ำประกันแล้ว ค่อยตัดสินใจว่าจะให้ยืมเงินหรือไม่
• นายจะขอของค้ำประกันอะไรที่ดีไปกว่า
• แต่เขาบอกว่าเขาต้องการของค้ำประกัน
• ฉันไม่ต้องการของค้ำประกันของเธอ
• ทันที่ที่ฉันเห็นของค้ำประกัน