ของไร้ค่า คือ

• ขยะ
  สิ่งที่ไม่มีประโยชน์
  สิ่งไร้ค่า

• ขอ     ๑ น. ไม้หรือเหล็กที่งอ ๆ สำหรับชัก เกี่ยว แขวน หรือสับ, ตะขอ หรือ ตาขอ ก็เรียก. ๒ ก. พูดให้เขาให้สิ่งที่ต้องการ, วิงวอน. ๓ น.
• ของ     น. สิ่งต่าง ๆ. บ. แห่ง (ใช้สำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ครอบครอง).
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ไร     ๑ น. ชื่อสัตว์พวกแมงหลายชนิด ขนาดเล็กเท่าหัวเข็มหมุดหรือเล็กกว่า ลักษณะคล้ายพวกเห็บแต่ต่างกันที่ไม่มีหนามเล็ก ๆ คลุมรอบปาก
• ไร้     ว. ขัดสน, ไม่มี, ปราศจาก, เช่น ไร้ทรัพย์ ไร้ความสามารถ.
• ไร้ค่า     v. ไม่มีค่า , ตัวอย่างการใช้: คนแพ้มักหมดหวัง คิดว่าตัวเองไร้ค่า
• ค่า     น. มูลค่าหรือราคาของสิ่งใด ๆ ทั้งที่เป็นรูปธรรมและนามธรรม ที่มีประโยชน์ในทางใช้สอย แลกเปลี่ยน หรือทางจิตใจเป็นต้น บางอย่างก็ประเมินเป็นเงินได้
• ของที่ไร้ค่า    การพูดที่อวดดี การเขียนหรืออื่น ๆ ที่ไม่มีความหมาย คำพูดที่ไร้สาระ ดูbuncombe อาหารหมู
• ซึ่งไร้ค่า    ซึ่งมีค่าสองเพนนี ซึ่งไม่มีราคา ซึ่งไม่มีคุณค่า
• สิ่งไร้ค่า    สิ่งที่ไม่เป็นที่ต้องการ สิ่งที่ไร้สาระ ของไร้ค่า
• หญิงไร้ค่า    ผู้หญิงไร้ค่า
• ของประดับไร้ค่า    สิ่งไร้สาระ
• ผู้หญิงไร้ค่า    หญิงไร้ค่า
• ของไร้สาระ    ของกํามะลอ สิ่งประดับชิ้นเล็กๆ ไม่มีราคาค่างวด
• เจ้าของไร่    เกษตรกร คนเพาะปลูก เจ้าของฟาร์มเพาะปลูก

• พวกแกตามฉันมาตลอดทางเพื่อของไร้ค่าเนี่ยนะเหรอ ?
• ทำไมแกยังเพ้อฝันถึงสิ่งของไร้ค่าพวกนั้น ?
• อย่างน้อยก็ไม่มีใครซื้อของไร้ค่าชิ้นนี้
• บางคนปฏิบัติต่อคนอื่นเยี่ยงของไร้ค่า
• เอามาให้ฉันนะ เพราะไอ้ของไร้ค่านั่น
• นายก็คงมีตั๋วเงินแบบนี้อยู่อีกเป็นกองเลยสินะ มันเป็นของไร้ค่า
• มันจะเหมือนของไร้ค่าทั่วไปน่ะแหละ
• ไม่ใช้ทำกับฉัน เหมือนของไร้ค่า
• แต่กลับทำตัวเหมือนของไร้ค่า
• ไอ้ของไร้ค่าน่าขายหน้านี่