ขอบป่า คือ

• ชายป่า
  ราวป่า
  แนวป่า

• ขอ     ๑ น. ไม้หรือเหล็กที่งอ ๆ สำหรับชัก เกี่ยว แขวน หรือสับ, ตะขอ หรือ ตาขอ ก็เรียก. ๒ ก. พูดให้เขาให้สิ่งที่ต้องการ, วิงวอน. ๓ น.
• ขอบ     ๑ น. ริมรอบ เช่น ขอบโต๊ะ, ริมที่ยกให้สูงขึ้นโดยรอบ เช่น ขอบสระ ขอบถนน. ๒ ก. ทดแทน, ตอบ, รับ, เช่น ขอบแต่ขอมสักตั้ง. ( ตะเลงพ่าย ),
• อบ     ก. ปรุงกลิ่นด้วยควันหรือรมด้วยกลิ่นในที่ที่ควันหรือกลิ่นกระจายออกไปไม่ได้; ทำให้ร้อนหรือสุกด้วยไอน้ำหรือไอไฟในที่ที่ความร้อนออกไม่ได้;
• ป่า     น. ที่ที่มีต้นไม้ต่าง ๆ ขึ้นมา, ถ้าเป็นต้นสัก เรียกว่า ป่าสัก, ถ้าเป็นต้นรัง เรียกว่า ป่ารัง, ถ้ามีพรรณไม้ชนิดใดชนิดหนึ่งขึ้นอยู่มาก
• ขอบผ้า    แถบ ขอบ ริม
• ขอบฟ้า    n. เส้นแบ่งเขตระหว่างพื้นโลกกับท้องฟ้า ชื่อพ้อง: เส้นขอบฟ้า ตัวอย่างการใช้: เราจะเห็นรุ้งกินน้ำที่ขอบฟ้าเวลาฝนตกแดดออก
• สอบปากคํา    คาดคั้น ซักถาม ซักฟอก สอบสวน ไต่สวน
• สอบปากเปล่า    ก. สอบโดยวิธีซักถามให้ตอบด้วยวาจา.
• ขอบเสื้อผ้า    ขอบหนัง สายหนัง รอยหวาย รอยแส้ แผ่นหนังระหว่างข้างกับพื้นรองเท้า แผ่นไม้หรือโลหะที่ใช้ทาบแนวต่อ
• ลับขอบฟ้า    ตะวันตกดิน พระอาทิตย์ตก อาทิตย์ตกดิน พระอาทิตย์ตกดิน
• สุดขอบฟ้า    ว. ไกลมากที่สุด เช่น ต่อให้หนีไปอยู่สุดขอบฟ้า ก็จะตามให้พบ, สุดหล้าฟ้าเขียว ก็ว่า.
• เส้นขอบฟ้า    ขอบฟ้า
• ก๊อบปี้    น. กระดาษที่ใช้สำหรับทำสำเนา เรียกว่า กระดาษก๊อบปี้. (อ. carbon paper); (ปาก) ลักษณนามเรียกสำเนาหนังสือ เช่น ก๊อบปี้หนึ่ง สำเนา ๒ ก๊อบปี้. (อ. copy).
• ฉบับก๊อบปี้    ฉบับเทียบ โรเนียวฉบับคู่
• ต้นป๊อบปี้    ดอกป๊อบปี้

• ทางตอนใต้ของแนวขอบป่า