ขัดเคืองใจ คือ

• ขัดเคือง
  เคือง
  เคืองใจ

• ขัด     ๑ ก. ให้ติดขวางไว้ไม่ให้หลุดออก เช่น ขัดกระดุม ขัดกลอน; เหน็บ เช่น ขัดกระบี่; ไม่ทำตาม, ฝ่าฝืน, ขืนไว้, เช่น ขัดคำสั่ง; แย้งกัน, ไม่ลงรอยกัน. ๒
• ขัดเคือง     ก. โกรธเพราะถูกขัดใจเป็นต้น.
• เค     โพแทสเซียม ตัวเค
• เคือง     ก. ไม่พอใจและเริ่มรู้สึกโกรธ; ระคาย เช่น เคืองตา, รำคาญ เช่น เคืองหู เคืองใจ.
• เคืองใจ     v. ไม่พอใจผู้อื่น , ชื่อพ้อง: เคือง, ขัดเคือง, ขัดเคืองใจ ตัวอย่างการใช้: เรื่องนี้ทำให้ฉันเคืองใจเขาอยู่นาน
• คือ     สัน. เท่ากับ, ได้แก่. ก. เป็น เช่น โลกคือดาวดวงหนึ่ง.
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ใจ     น. สิ่งที่ทำหน้าที่รู้ รู้สึก นึก และคิด เช่น ใจก็คิดว่าอย่างนั้น, หัวใจ เช่น ใจเต้น, ลมหายใจ เช่น กลั้นใจ อึดใจ หายใจ, ความรู้สึกนึกคิด เช่น ใจคด
• ขุ่นเคืองใจ    แค้นใจ ขุ่นข้อง ขุ่นข้องหมองใจ ผิดใจกัน
• ที่ขุ่นเคืองใจ    ที่ขมขื่น ที่ขื่นขมใจ
• ข้องใจ    ก. ติดใจสงสัย, ยังไม่สิ้นสงสัย.
• ทําให้ขุ่นเคืองใจ    ทําให้ไม่พอใจ
• ขัดข้องใจ    ขุ่นแค้น
• ข้อข้องใจ    ข้อสงสัย ท้อแท้ใจมาก
• เป็นที่ข้องใจ    น่ากังขา น่าสงสัย ไม่น่าไว้ใจ

• ขออภัยเป็นอย่างสูง ถ้าทำให้พระองค์ขัดเคืองใจ
• ฝ่ายบิดาก็อย่ายั่วบุตรของตนให้ขัดเคืองใจ เกรงว่าเขาจะท้อใจ
• และ ' เป็นศิลาที่ทำให้สะดุด และเป็นก้อนหินที่ทำให้ขัดเคืองใจ ' ที่เขาสะดุดนั้นเพราะเขาไม่เชื่อฟังพระวจนะ ตามที่เขาถูกกำหนดไว้เช่นนั้นด้วย