ขันบาตร คือ

• n.
  ภาชนะชนิดหนึ่งสำหรับภิกษุสามเณรใช้รับอาหารบิณฑบาต ชื่อพ้อง: บาตร
  ตัวอย่างการใช้: ชาวบ้านถวายขันบาตรให้เป็นสมบัติของวัด
  clf.: ใบ, ลูก

• ขัน     ๑ น. ภาชนะสำหรับตักหรือใส่น้ำ มีหลายชนิด. ๒ ก. ทำให้ตึงหรือให้แน่นด้วยวิธีหมุนกวดเร่งเข้าไป เช่น ขันชะเนาะ ขันเกลียว. ว. แข็งแรง, กล้าหาญ,
• นบ     ( กลอน ) ก. ไหว้, นอบน้อม.
• บา     น. ครู, อาจารย์; ชายหนุ่ม.
• บาต     ก. ตก, ตกไป, มักใช้ประกอบหลังคำอื่น เช่น อสนีบาต = การตกแห่งสายฟ้า คือ ฟ้าผ่า, อุกกาบาต = การตกแห่งคบเพลิง คือ แสงสว่างที่ตกลงมาจากอากาศ. ( ป.
• บาตร     บาด น. ภาชนะชนิดหนึ่งสำหรับภิกษุสามเณรใช้รับอาหารบิณฑบาต. ( ส. ปตฺร; ป. ปตฺต).
• ตร     หล่อ
• ข้าวก้นบาตร    (สำ) น. อาหารเหลือจากพระฉันแล้วที่ศิษย์วัดได้อาศัยกิน.
• บานบาตร    บานนะบาด น. ภาชนะใส่น้ำ, ถ้วย. (ส.).
• ขันข้าวบาตร    น. ขันเชิงสำหรับใส่ข้าวตักบาตร.
• ข้าวบาตร    น. ข้าวสารเก่าหุงในน้ำเดือดเพื่อให้สวยเป็นตัวสำหรับตักบาตร, เรียกขันเชิงสำหรับใส่ข้าวตักบาตรว่า ขันข้าวบาตร.
• ขุนบาล    (โบ) น. นายอากรหวย ก ข.
• ใส่บาตร    1) v. ชื่อพ้อง: ตักบาตร 2) v. เอาของใส่บาตรพระ ชื่อพ้อง: ตักบาตร คำตรงข้าม: รับบาตร ตัวอย่างการใช้: แม้เธอจะไม่ค่อยได้ไปวัด แต่ก็ใส่บาตรทุกเช้า
• คว่ำบาตร    (สำ) ก. ไม่ยอมคบค้าสมาคมด้วย, เดิมหมายถึงสังฆกรรมที่พระสงฆ์ประกาศลงโทษคฤหัสถ์ผู้ประทุษร้ายต่อศาสนาด้วยการไม่คบ ไม่รับบิณฑบาต เป็นต้น.
• คว่ําบาตร    ขับออกจากศาสนา ตัดการช่วยเหลือทางการค้า ไม่ซื้อสินค้า
• ตักบาตร    ก. เอาของใส่บาตรพระ. (เทียบ ข. ฎาก่ ว่า วางลง).