ขับกินเลน คือ

• กินเลน

• ขับ     ๑ ก. ต้อนให้ไป, บังคับให้ไป, ไล่; ไล่ตาม; บังคับให้เคลื่อนไปได้ เช่น ขับเกวียน ขับรถม้า, สามารถบังคับเครื่องยนต์ให้ยานพาหนะเคลื่อนที่ไปได้ เช่น
• บก     น. ส่วนของผิวพื้นโลกที่ไม่ใช่ทะเลหรือแม่น้ำลำคลองเป็นต้น, ภาคพื้นดิน เช่น ทหารบก ทางบก, ที่ที่แห้ง, ที่ที่พ้นจากน้ำ, เช่น ขึ้นบก บนบก. ว. แห้ง,
• กิน     ก. เคี้ยว เช่น กินหมาก, เคี้ยวกลืน เช่น กินข้าว, ดื่ม เช่น กินน้ำ, ทำให้ล่วงลำคอลงไปสู่กระเพาะ; โดยปริยายหมายความว่าเปลือง เช่น กินเงิน กินเวลา,
• กินเลน     ขับกินเลน
• เลน     น. ดินเปียกเหลวจนปั้นไม่ได้ เช่น โกยเลนลอกท้องร่อง.
• ลน     ก. อังไฟเพื่อให้ร้อนแต่ผิว ๆ หรือให้อ่อนเป็นต้น เช่น เอาขี้ผึ้งลนไฟ เอาไม้ลนไฟให้อ่อน; วิ่ง, อยู่นิ่งไม่ได้, มักใช้ประกอบคำอื่นว่า ลนลาน ลุกลน
• ขี้เลน    โคลน เลน ี้โคลน ขี้โคลน
• เป็นเลน    ทำอย่างลวก ๆ มีอารมณ์อ่อนไหว เปื้อนเลน เปื้อนโคลน
• เปื้อนเลน    ทำอย่างลวก ๆ มีอารมณ์อ่อนไหว เปื้อนโคลน เป็นเลน
• เฮนเลน    โรเบิร์ต เอ เฮนเลน โรเบิร์ต แอนสัน เฮนเลน
• ซึ่งเป็นโคลนเลน    ซึ่งเปียกชุ่ม
• สเลนเดอร์    ผอมบาง
• ชอบกินเลี้ยง    ชอบดื่มหาสำราญ เกี่ยวกับการเลี้ยงฉลอง เจ้าสำราญ
• ซึ่งเป็นเลนตม    ซึ่งไม่มั่นคง ซึ่งไม่แข็งแรง
• เมืองเลนเทีย    เมืองลินซ์