ขาดสมรรถภาพ คือ

• ขาดกำลัง

• ขา     ๑ น. อวัยวะตั้งแต่ตะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดินเป็นต้น (ไทยถิ่นอื่น ขา หมายความตั้งแต่ตะโพกถึงเข่า);
• ขาด     ก. แยกออกจากกันเพราะถูกดึง ตัด หรือฉีก เป็นต้น เช่น เชือกขาด แขนขาด ผ้าขาด; ควรจะมีแต่ไม่มี เช่น เศรษฐีขาดไฟ; มีไม่ครบ, มีไม่เต็ม, เช่น
• สม     ๑ ว. เหมาะ, เหมาะกับ, ควรแก่, เช่น บ่าวสาวคู่นี้สมกัน เขาแต่งตัวสมฐานะ แสดงละครได้สมบทบาท เขาต่อสู้กันอย่างสมศักดิ์ศรี เด็กคนนี้แต่งตัวไม่สมวัย,
• สมร     ๑ สะหฺมอน, สะหฺมอนระ-, สะหฺมอระ- น. การรบ, การสงคราม. ( ป. , ส. ). ๒ สะหฺมอน น. นางงามซึ่งเป็นที่รัก. ( ส. สฺมร ว่า กามเทพ).
• สมรรถ     สะมัด, สะมัดถะ-, สะหมัดถะ- ว. สามารถ. ( ส. สมรฺถ ว่า ผู้สามารถ; ป. สมตฺถ).
• สมรรถภาพ     สะมัดถะ-, สะหฺมัดถะ- น. ความสามารถ เช่น เขาเป็นคนมีสมรรถภาพในการทำงานสูงสมควรได้เลื่อนตำแหน่ง.
• มร     มะระ-, มอน- น. ความตาย. ( ป. ).
• รถ     รด, ระถะ- น. ยานที่มีล้อสำหรับเคลื่อนไป เช่น รถม้า รถยนต์ รถไฟ; ( กฎ ) ยานพาหนะทุกชนิดที่ใช้ในการขนส่งทางบกซึ่งเดินด้วยกำลังเครื่องยนต์
• ภา     น. แสงสว่าง, รัศมี. ( ป. , ส. ).
• ภาพ     พาบ, พาบพะ- น. ความ, ความมี, ความเป็น, มักใช้ประกอบเป็นส่วนท้ายของคำสมาส เช่น มรณภาพ ว่า ความตาย; รูปที่ปรากฏเห็นหรือนึกเห็น เช่น ภาพทิวทัศน์
• หมดสมรรถภาพ    v. ความสามารถที่มีอยู่หมดสิ้นไป ชื่อพ้อง: หมดความสามารถ ตัวอย่างการใช้: คนเราไม่ควรวิตกกังวลมากจนเกิดเหตุ เพราะอาจทำให้หมดสมรรถภาพในการรวบรวมความคิดอย่างมีระเบียบ
• ฟื้นฟูสมรรถภาพ    ฟื้นฟูสุขภาพ
• มีสมรรถภาพ    ชำนิชำนาญ มีฝีมือ แข็งแกร่ง มีสุขภาพดีมาก แข็งแรงมาก
• มีสมรรถภาพดี    ต้มจนสุกทั่ว ทำได้ดี
• ไม่มีสมรรถภาพ    ขาดความกระตือรือร้น ไม่มีความสามารถ