ขิ่ง คือ

• ก. พยายามทำสิ่งที่ยากอันตนจะต้องทำให้เสร็จ เช่น ท้าวธผู้ข้อนขิ่งทำทาน. (ม. คำหลวง ชูชก).

• ขัง    ก. ให้อยู่ในที่ล้อมเช่นกรง คอก หรือเล้า เป็นต้น, ให้อยู่ในที่ซึ่งกันไว้ เช่น ขังน้ำ; (กฎ) กักขังจำเลยหรือผู้ต้องหาโดยศาล.
• ขิง    น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Zingiber officinale Roscoe ในวงศ์ Zingiberaceae เหง้ามีกลิ่น รสเผ็ด ใช้ประกอบอาหารและทำยาได้, ขิงแกลง หรือ ขิงแครง ก็เรียก.
• ขึง    ก. ทำให้ตึง เช่น ขึงเชือก ขึงจอภาพยนตร์, ผูกสิ่งเป็นเส้นให้ยาวเหยียดออกไปเป็นราว เช่น ขึงราว, โดยปริยายหมายถึงอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น หน้าขึง.
• ขึ้ง    ก. แค้น, เคือง, โกรธ, มักใช้เข้าคู่กับคำอื่น เช่น โกรธขึ้ง ขึ้งโกรธ ขึ้งเคียด.
• ขัดคําสั่ง    ฝ่าฝืนคําสั่ง ละเมิดคําสั่ง
• ขัดแข็ง    ก. ไม่อ่อนน้อม.
• ขัดแย้ง    ก. ไม่ลงรอยกัน.
• ขันเชิง    น. ขันชนิดที่มีเชิง.
• ขันแข็ง    ว. อย่างเอาจริงเอาจัง เช่น ขยันขันแข็ง รับปากขันแข็ง.
• ขันแข่ง    ชิงดีชิงเด่น ประกวดประขัน ประชัน แข่งขัน
• ขั้นที่หนึ่ง    ขั้นต้น ขั้นแรก ขั้นแรกเริ่ม
• ขั้นสูง    ชั้นสูง ระดับสูง
• ขิงแห้ง    น. ขิงชนิดหนึ่งที่ตากแห้ง ใช้เป็นเครื่องยาไทย.
• ขีดหนึ่ง    การแตะ อุปนิสัย
• ขี่หลัง    v. นั่งเอาขาคร่อมไปบนแผ่นหลัง ตัวอย่างการใช้: ลูกชายคนเล็กชอบขี่หลังพ่อแล้วให้พาคลานไป