ขี่ม้าด้วยท่าผึ่งผาย คือ

• กระทำด้วยความร่าเริง
  กระโดดโลดเต้น
  การเล่นซน
  เดินป้อ
  เล่นซน
  เล่นอย่างร่าเริง

• ขี่     ก. นั่งเอาขาคร่อม, โดยปริยายหมายถึงนั่งไปในยานพาหนะ.
• ขี่ม้า     v. นั่งคร่อมบนหลังม้าเพื่อบังคับม้าให้เดินหรือวิ่งไป ตัวอย่างการใช้: เธอต้องไปหัดขี่ม้าให้สมบทบาทของการแสดง
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• ม้า     ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Equus caballus ในวงศ์ Equidae เป็นสัตว์กีบเดี่ยว รูปร่างสูงใหญ่ ขายาว หางเป็นพู่ มีแผงคอยาว
• ด้วย     ว. คำแสดงกริยารวมหรือเพิ่ม เช่น สวยด้วยดีด้วย, แสดงกริยาร่วมกันหรือในทำนองเดียวกัน เช่น กินด้วย, แสดงความขอร้อง เช่น ช่วยด้วย บอกด้วย. บ.
• ท่า     ๑ น. ฝั่งน้ำสำหรับขึ้นลงหรือจอดเรือ, ท่าน้ำ ก็เรียก, ที่สำหรับขึ้นลงริมน้ำ เช่น ท่าข้าม; โดยปริยายหมายถึงที่จอดยานพาหนะบางชนิด เช่น ท่าเกวียน
• ผึ่ง     ๑ น. ชื่อเครื่องมือสำหรับถากไม้ชนิดหนึ่ง รูปคล้ายจอบ. ๒ ก. เอาไว้หรือให้อยู่อย่างเปิดเผย เพื่อให้ได้รับแดด ลม น้ำค้าง เป็นต้น เช่น ผึ่งแดด
• ผึ่งผาย     ว. มีรูปตรงไหล่กางอย่างสง่า ไม่คู้ค้อม, มีท่าทางเป็นสง่าผ่าเผย.
• ผา     น. หินที่เขา เช่น หน้าผา เนินผา ผาลาด, ภูเขา เช่น เชิงผา, เรียกภูเขาด้านที่มีแผ่นหินตั้งชันว่า หน้าผา.
• ผาย     ก. แผ่กว้างออก เช่น อกผาย ตะโพกผาย; เคลื่อนจากที่ (คือ ผ้าย); เปิด; ระบายออก; แบะออก, แยกออก.
• ด้านลาดชันคล้ายหน้าผา    เนินหรือกำแพงที่ลาดชัน
• อย่างผึ่งผาย    อย่างงดงาม อย่างประณีต อย่างดีเลิศ อย่างภูมิฐาน อย่างสละสลวย
• มองผาด ๆ    การปรากฎขึ้นแวบเดียว การสะดุดใจ ความคิดชั่วขณะ
• ความผึ่งผาย    ความภาคภูมิ ความสง่างาม ความงดงาม ความยอด-ยี่ยม ความยิ่งใหญ่ ความวิเศษ ความสูงศักดิ์ ความอัจฉริยะ ความแจ่มจรัส ความแวววาว สิ่งที่สูงศักดิ์ สิ่งที่ใหญ่โต ความโอ่โถง
• ฆ่าด้วยการเผาไฟจนตาย    เผาจนตาย