ขี้ฝิ่น คือ

• น. กากของฝิ่นที่สูบแล้ว, คนติดฝิ่น, ขี้ยา ก็เรียก.

• ขี้     ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
• ฝิ่น     น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Papaver somniferum L. ในวงศ์ Papaveraceae ยางซึ่งกรีดจากผลนำมาเคี่ยวให้เหนียวเป็นยาเสพติด ใช้ทำยาได้.
• ขี้ฝุ่น    n. สิ่งละเอียด, เศษหยากเยื่อ ชื่อพ้อง: ฝุ่น, ขี้ผง ตัวอย่างการใช้: นี่ขนาดถูแล้วนะ ยังมีขี้ฝุ่นเต็มมือเลย
• ฝัน    น. การเห็นเป็นเรื่องราวเมื่อหลับ, โดยปริยายหมายถึงการนึกเห็นในขณะที่ตื่นอยู่ ซึ่งไม่อาจจะเป็นจริงได้. ก. เห็นเป็นเรื่องราวเมื่อหลับ, นึกเห็น, นึกเห็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้.
• ฝั้น    ฟั่น ฟั่นเกลียว
• ฝืน    ก. ต้องจำใจทำสิ่งที่ไม่อยากจะทำ เช่น ฝืนกิน ฝืนทำ; ขัด, ไม่ทำตาม, เช่น ฝืนระเบียบ; ขืน, ขืนไว้, เหนี่ยวรั้ง, เช่น ฝืนใจ.
• ฝุ่น    น. ดินแห้งหรือสิ่งอื่นที่ละเอียดเป็นผง เช่น ฝุ่นละออง ฝุ่นชอล์ก; ผงขาว ๆ คล้ายแป้ง ใช้ผัดหน้าหรือทาสิ่งของต่าง ๆ เช่น ฝุ่นผัดหน้า.
• ผู้ฝ่าฝืน    คนกระทําผิด ผู้ละเมิดกฎ
• ฝังดิน    v. จมหรือทำให้จมลงในดิน ชื่อพ้อง: ฝัง ตัวอย่างการใช้: คนอยุธยาสมัยก่อนนิยมเอาทรัพย์ใส่ตุ่มฝังดิน
• ฝังแน่น    ติดตัว ฝังจิต ฝังจิต ฝังลึก ฝังรากอยู่ในเนื้อเส้นใย ฝังลึก เป็นมานาน แน่นแฟ้น ติดแน่น
• ฝิ่นต้น    ดู กระโดงแดง (๒).
• ฝีตีน    น. ฝีเท้า.
• ฝึกเป็น    ได้รับการฝึกงานเกี่ยวกับ
• ฝูงบิน    น. ขบวนบิน โดยปรกติมีเครื่องบิน ๖ เครื่องขึ้นไป.
• ฝ่าคลื่น    ฟันคลื่น