ขี้หูขี้ตา คือ
- ขี้ ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
- ขี้หู n. สารขับถ่ายที่หมักหมมในหู เป็นก้อนสีเหลืองอ่อน บางทีเหลว ตัวอย่างการใช้: ถ้าแคะหูมากเท่าไร ขี้หูยิ่งมีมากเท่านั้น clf.:
- หู น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ ทำหน้าที่สำหรับฟังเสียง; ส่วนแห่งสิ่งของที่ทำไว้หิ้ว แขวน ร้อย หรือรูดเข้าออก เช่น หูกระทะ หูมุ้ง หูกางเกง หูถุง;
- ขี้ตา ( ปาก ) ว. เล็กมาก.
- ตา ๑ น. พ่อของแม่, ผัวของยาย, ชายที่เป็นญาติชั้นเดียวกับพ่อของแม่หรือที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับตา, ( ปาก ) คำเรียกชายสูงอายุที่ตนไม่ค่อยเคารพนับถือ
- ขัดหูขัดตา ขัดตา ขัดนัยน์ตา ขัดลูกตา ขวางหูขวางตา
- ขี้หึง adj. ที่หวงแหนทางเพศ ไม่อยากให้ผู้อื่นเข้ามายุ่งเกี่ยวกับคนรักของตัวเอง ชื่อพ้อง: ขี้หึงหวง, หึงหวง ตัวอย่างการใช้: แม่บ้านผมเป็นคนขี้หึงมากคอยตามรังควานไปทุกหย่อมหญ้า
- ขัดตา ก. ดูไม่ถูกตา, ดูไม่เหมาะตา, ขัดนัยน์ตา ขัดลูกตา หรือขัดลูกหูลูกตา ก็ว่า.
- ขัดนัยน์ตา ก. ขัดตา.
- ขัดลูกตา ก. ขัดตา.
- ขึงตา ก. จ้องดูอย่างเขม็งด้วยอาการโกรธ หรือด้วยประสงค์จะห้าม.
- ขี้หึงหวง ขี้หึง หึงหวง
- หือไม่ขึ้น ก. เถียงไม่ได้, คัดค้านไม่ได้, ไม่กล้าเถียง, ไม่กล้าคัดค้าน.
- (ข.) มาจากภาษาเขมร
- ขี่ ก. นั่งเอาขาคร่อม, โดยปริยายหมายถึงนั่งไปในยานพาหนะ.
มือถือ