ขึ้นเขา คือ

• ปีนเขา
  ขึ้นที่สูง
  ขึ้นเนิน

• ขึ้น     ๑ ก. ไปสู่เบื้องบน เบื้องสูง หรือ เบื้องหน้า, ไปสู่เบื้องที่ถือว่าตรงข้ามกับลง; เพิ่มหรือทำให้เพิ่ม เช่น ขึ้นราคา ขึ้นภาษี ราคาขึ้น ภาษีขึ้น;
• เข     ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
• เขา     ๑ น. เนินที่นูนสูงขึ้นไปเป็นจอมเด่น. ๒ น. สิ่งที่งอกออกมาจากหัวสัตว์บางพวก มีลักษณะแข็ง. ๓ น. ชื่อนกในวงศ์ Columbidae
• ขา     ๑ น. อวัยวะตั้งแต่ตะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดินเป็นต้น (ไทยถิ่นอื่น ขา หมายความตั้งแต่ตะโพกถึงเข่า);
• ขุนเขา    n. เนินที่นูนสูงขึ้นไปเป็นจอมเด่น, เขาขนาดใหญ่หรือสูง , ชื่อพ้อง: เทือกเขา, แนวเขา, ยอดเขา, ขุนคีรี ตัวอย่างการใช้: เบื้องหน้าของเมืองหลวงเต็มไปด้วยขุนเขาที่สูงเทียมฟ้า clf.: ลูก
• ตีนเขา    เชิงเขา
• ปีนเขา    ขึ้นเขา ไต่เขา
• สันเขา    น. ส่วนสูงของภูเขาที่ยาวเป็นทิวพืดไป.
• เนินเขา    n. โคกขนาดใหญ่ที่ค่อยลาดสูงขึ้นจากระดับเดิม , , ชื่อพ้อง: เนิน ตัวอย่างการใช้: คนขี่ม้าต้อนฝูงแกะอยู่ที่เนินเขา
• ข้างเขา    ลาดเขา
• ข้ามภูเขา    ข้ามเทือกเขา
• ขึ้นเขียง    (ปาก)ก. ตกอยู่ในภาวะที่แทบไม่มีทางจะต่อสู้หรือเอาชนะหรือหลีกเลี่ยงได้เลย.
• คนปีนเขา    คนไต่เขา
• ซึ่งขึ้นเขา    ซึ่งลาดสูงขึ้น ซึ่งเป็นเนิน
• นักขึ้นเขา    นักไต่เขา ผู้อาศัยอยู่ตามภูเขา

• พวกเค้าต่างขุ่นเคืองใจที่ไม่อาจรีบขึ้นเขาซงซัว
• เราจำเป็นต้องรอจนมืดเสียก่อน แล้วค่อยแอบขึ้นเขา
• นายไม่น่าขึ้นเขาไปเลย ทำไมไม่รออยู่ข้างล่างล่ะ ?
• พอเขาลุกไม่ขึ้นเขาก็จะ กระแทกฟันเจ้าหลุดหมดปาก
• ดูเหมือนว่านายจะหลงทางนะ ขึ้นเขาไปซะครั่งลูกแล้ว
• บางทีเขาอาจจะตกใจมาก ความดันก็เลยขึ้นเขาเลยสลบไป
• บางทีอาจจะขึ้นเขา บางทีอาจจะลงทะเลไปแล้วก็ได้
• ถ้าฉันเดินขึ้นเขาฮอลล่าอีกทีล่ะ ก็ฉันไม่ใช่คนแล้ว
• ฉันโบกมือขึ้นเขา แต่เขา กำลังมองไปที่สิ่งอื่น
• เมื่อคนเราเสพติดก็อยากจจะ ดีขึ้นเขาจะไปบำบัด