ข้าวมิ่น คือ

• (โบ) น. ขมิ้น.

• ข้า     ๑ น. บ่าวไพร่, คนรับใช้. ๒ ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด พูดกับผู้ที่เสมอกันอย่างเป็นกันเองหรือผู้ใหญ่พูดกับผู้น้อย, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
• ข้าว     น. ชื่อไม้ล้มลุกหลายชนิดหลายสกุลในวงศ์ Gramineae โดยเฉพาะชนิด Oryza sativa L. เมล็ดเป็นอาหารหลัก มีหลายพันธุ์ เช่น ข้าวเจ้า ข้าวเหนียว.
• มิ     ๑ ว. ไม่ เช่น มิทราบ มิควร มิบังอาจ. ๒ ก. เฉย, ไม่ค่อยพูดจา, เช่น รามสูรได้ยินสิ้นสติลงนั่งมิจะทำกระไรได้. (บทระบำตลก พระราชนิพนธ์ ร.๕).
• ข้าวมัน    น. ข้าวเจ้าที่หุงด้วยกะทิให้สุก มักกินกับส้มตำ, ข้าวเจ้าผัดกับมันไก่ แล้วหุงแบบไม่เช็ดน้ำ; (ถิ่น-พายัพ) ข้าวเหนียวหุงแล้วมูนด้วยกะทิ.
• ข้าวมันไก่    n. ข้าวมันที่กินกับไก่ต้มพร้อมด้วยน้ำจิ้ม ตัวอย่างการใช้: ข้าวมันไก่เป็นอาหารจานโปรดของเขา
• ขุดหัวมัน    ขุดขึ้นมา
• ชาวมีน    ชาวราศีมีน
• ข้าวมอล์ท v    ข้าวหมัก
• ข่าวสั้น    ข้อความสั้น ๆ ตอน บทสั้น วรรค ข่างสั้น
• ข้าวงัน    (ถิ่น-อีสาน) น. ข้าวหนัก.
• ข้าวปุ้น    (ถิ่น-อีสาน) น. ขนมจีน.
• ข้าวป่น    ข้าวบด ธัญพืชบด
• ข้าวเย็น    1) n. ข้าวสุกที่กินเหลือจากมื้อก่อน ชื่อพ้อง: ข้าวเก่า คำตรงข้าม: ข้าวใหม่, ข้าวร้อน ตัวอย่างการใช้: แม่สั่งให้เอาข้าวเย็นมากินก่อน จะได้ไม่ต้องทิ้งไปเปล่าๆ 2) n. อาหารที่ทานตอนมื
• ข้าวเส้น    (ถิ่น-พายัพ) น. ขนมจีน, ขนมเส้น ก็เรียก. (ไทยใหญ่ ว่า เส้นหมี่).
• ข่าวมรณกรรม    ข่้าวมรณกรรม