คนฆ่าสัตว์ขาย คือ

• คนขายเนื้อ
  คนชําแหละเนื้อสัตว์

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• คนฆ่า     ฆาตกร ผู้ร้ายฆ่าคน ผู้ฆ่า
• คนฆ่าสัตว์     คนขายเนื้อ
• ฆ่า     ก. ทำให้ตาย เช่น ฆ่าคน ฆ่าสัตว์; ทำให้หมดไป, ทำให้สิ้นไป, เช่น ฆ่าเวลา ฆ่ากลิ่น ฆ่าข้อความ.
• ฆ่าสัตว์     เชือด ฆ่าเป็นอาหาร
• สัต     ๑ สัด, สัดตะ- ว. ดี, งาม; น่านับถือ. ( ส. ). ๒ สัด, สัดตะ- ว. เจ็ด. ( ป. สตฺต; ส. สปฺต).
• สัตว     สัดตะวะ-, สัด น. สิ่งมีชีวิตซึ่งแตกต่างไปจากพรรณไม้ ส่วนมากมีความรู้สึกและเคลื่อนไหวย้ายที่ไปได้เอง, ความหมายที่ใช้กันเป็นสามัญหมายถึง
• สัตว์     สัดตะวะ-, สัด น. สิ่งมีชีวิตซึ่งแตกต่างไปจากพรรณไม้ ส่วนมากมีความรู้สึกและเคลื่อนไหวย้ายที่ไปได้เอง, ความหมายที่ใช้กันเป็นสามัญหมายถึง
• ขา     ๑ น. อวัยวะตั้งแต่ตะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดินเป็นต้น (ไทยถิ่นอื่น ขา หมายความตั้งแต่ตะโพกถึงเข่า);
• ขาย     ก. เอาของแลกเงินตรา, โอนกรรมสิทธิ์แห่งทรัพย์สินให้แก่กันโดยตกลงกันว่าผู้รับโอนจะใช้ราคาแห่งทรัพย์สินนั้น มีหลายลักษณะ คือ
• คนฆ่าตัวตาย    ผู้ฆ่าตัวตาย ผู้ทำอัตวินิบาตกรรม
• การฆ่าสัตว์ขาย    การฆาตกรรม คนฆ่าคนตายอย่างทารุณโหดร้าย โรงฆ่าสัตว์
• คล้ายเขาสัตว์    ประกอบด้วยเขาสัตว์
• ขาสัตว์    คานหนุน ตะโพก บั้นท้ายของสัตว์ ส่วยข้างของส่วนโค้ง
• เขาสัตว์    เขา เขนง