คนร้องเรียก คือ

• ผู้เรียกประชุม
  ผู้โทรศัพท์
  ผู้ไปเยี่ยม
  สิ่งเรียก

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• นร     นอระ- น. คน, ชาย, เพศหญิงใช้ว่า นรี หรือ นารี, นิยมใช้เป็นคำหน้าสมาส เช่น นรเทพ นรสิงห์. ( ป. , ส. ).
• ร้อง     ก. เปล่งเสียงดัง, โดยปริยายหมายถึงออกเสียงดังเช่นนั้น เช่น ฟ้าร้อง จักจั่นร้อง, ( ปาก ) ใช้หมายความว่า ร้องเพลง ร้องไห้ ก็มี
• ร้องเรียก     ก. เปล่งเสียงเรียกเพื่อให้มาหรือเพื่อมุ่งหมายอย่างอื่น.
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• เรียก     ก. เปล่งเสียงเพื่อให้มาหรือให้ไปเป็นต้น เช่น แม่เรียกให้มาทำการบ้าน ช่วยเรียกสุนัขไปเสียที, ออกชื่อ เช่น ครูเรียกมาลีให้มาหา, เชิญ เช่น
• รี     ว. เรียว, ถ้ากลมเรียวอย่างรูปไข่ เรียกว่า กลมรี, ถ้ายาวเรียวและมีหัวท้ายอย่างเมล็ดข้าวสาร เรียกว่า ยาวรี, ไม่กลม เช่น วงรี, ยาว เช่น หันรีหันขวาง
• ยก     ๑ ก. เอาขึ้นให้สูงจากที่เดิมทั้งโดยตรงและโดยปริยาย; เคลื่อนไป, พากันไป, เช่น ยกทัพ ยกพวก; งดเว้น, เพิกถอน, เช่น ยกโทษ ยกภาษี ยกคำสั่ง; มอบ เช่น
• คนรับใช้เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ทั่วไป    ผู้รับจ้างแบกถุงไม้ตีกอล์ฟ
• คนเรียกร้อง    ผู้เรียกร้อง
• คนร้องเพลง    ผู้ร้องเพลง
• การร้องเรียก    การกู่ร้อง การประท้วงหรือคัดค้านอย่างรุนแรง การโวยวาย เสียงร้องดัง เสียงร้องเรียก เสียงโวยวาย
• ซึ่งเรียกร้อง    ซึ่งอ้อนวอน
• เสียงร้องเรียก    เสียงกู่ เสียงเรียก การประท้วงหรือคัดค้านอย่างรุนแรง การร้องเรียก การโวยวาย เสียงร้องดัง เสียงโวยวาย
• ส่งเสียงร้องเรียก    ตะโกนออกมา

• เมื่ออับบราฮัมจากไป หลายคนร้องเรียกเขา บ้างก็ตามเขาไป
• ทุกคนร้องตะโกน ทุกคนร้องเรียก