คนว่างเปล่า คือ

• คนล้มเหลว

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• นว     นะวะ- ว. เก้า, จำนวน ๙, (ใช้เป็นคำหน้าสมาส). ( ป. ; ส. นวนฺ).
• ว่า     ก. พูด, บอก, เช่น เขาว่า ที่นี่ฝนตกทุกวัน; ดุ เช่น อย่าเอะอะไป เดี๋ยวครูว่าเอา, ติ เช่น ดีแต่ว่าเขา; ดุด่าว่ากล่าว เช่น ว่าไม่ได้ ก็เลี้ยงไม่ได้;
• ว่าง     ว. เปล่า, ไม่มีอะไรนอกจากตัวของมันเองที่อ้างถึง, เช่น ห้องว่าง ที่ว่าง ตำแหน่งว่าง, บางทีใช้ควบคู่กับคำ เปล่า เป็น ว่างเปล่า; ไม่มีภาระผูกพัน เช่น
• ว่างเปล่า     ว. ไม่มีอะไรเลย เช่น โต๊ะตัวนี้ว่างเปล่าไม่มีของวางอยู่เลย.
• เปล     เปฺล น. เครื่องสำหรับนอน ใช้ไกวหรือโยก, เครื่องสำหรับนอนเล่นแกว่งไกวไปมาได้, เครื่องสำหรับหามคนเจ็บ; เรียกภาชนะบางอย่างที่มีรูปลักษณะอย่างเปล
• เปล่า     เปฺล่า ว. ไม่มีอะไรนอกจากตัวของมันเองที่อ้างถึง เช่น ขวดเปล่า มือเปล่า, ว่าง ๆ; เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่มี ไม่เป็นอย่างนั้น; ไม่มีข้อผูกพัน เช่น
• ล่า     ก. ถอย (ใช้แก่คนจำนวนมาก ๆ) เช่น ล่าทัพ, บางทีก็ใช้เข้าคู่กันเป็น ล่าถอย เช่น กองทัพต้องล่าถอย; เที่ยวติดตามหา (เพื่อจับ ฆ่า หรือเพื่อการกีฬา
• คนวิ่งเปลือย    คนแก้ผ้าวิ่ง
• ซึ่งว่างเปล่า    ซึ่งถูกทอดทิ้ง ซึ่งรกร้าง ซึ่งไม่มีคนอาศัยอยู่
• ที่ว่างเปล่า    ที่ว่าง อากาศธาตุ ที่ปราศจากสิ่งใด ที่ไม่มีสิ่งใด ที่รกร้างว่างเปล่า ที่ร้าง
• สิ่งว่างเปล่า    ความว่าง ความว่างเปล่า สุญญากาศ สิ่งที่ไร้ความหมาย
• ที่รกร้างว่างเปล่า    บริเวณร้าง พื้นที่ที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์ ป่ารก ที่ร้าง ที่ว่างเปล่า
• ความว่างเปล่า    n. สภาพที่ไม่มีอะไร ชื่อพ้อง: ความไม่มีตัวตน, ความโล่ง, ความว่าง, ความไม่มีอะไร คำตรงข้าม: ความเต็มเปี่ยม ตัวอย่างการใช้: มนุษย์สามารถทำตัวเองให้อยู่เหนือคำจำกัดความต่างๆ เกี่ยวกับตัวเ
• จิตใจที่ว่างเปล่า    การไร้ความคิดหรือปัญญา ความว่าง ความไม่มีสาระ พฤติการณ์ที่ไร้ความคิด สิ่งที่ว่างเปล่า สูญญากาศ

• โบสถ์แห่งนี้ผู้คนว่างเปล่า มาเป็นปีๆ แล้วตอนนี้ดูสิ