คนเดินเตร่ คือ

• ผู้เดินเที่ยว

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• เด     ว. มาก ๆ, มักใช้ประกอบกับคำ เหลือ ว่า เหลือเด คือ เหลือมาก ๆ.
• เดิน     ก. ยกเท้าก้าวไป; โดยปริยายหมายความว่า เคลื่อนไปด้วยกำลังต่าง ๆ เช่น นาฬิกาเดิน รถเดิน, ทำให้เคลื่อนไหว เช่น เดินเครื่อง, ทำให้เคลื่อนไป เช่น
• เดินเตร่     เดินไปเดินมาอย่างไร้ประโยชน์ เดินเตร็ดเตร่ เดินเที่ยว เดินเล่น ไปเที่ยว เดินทอดน่อง ร่อนเร่ ยุรยาตร เตร็ดเตร่
• ดิน     ๑ น. ชื่อธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม, วัตถุธาตุของพื้นโลกที่ใช้สำหรับปลูกพืชผลหรือปั้นสิ่งต่าง ๆ เป็นต้น; แผ่นดิน เช่น
• เต     ( แบบ ) ว. สาม, ใช้เติมหน้าศัพท์สังขยาเป็นเศษจำนวนเต็ม เช่น เตรสมสุรทิน = วันที่ ๑๓, เตรสีดิถี = วัน ๑๓ ค่ำ, เตวีสติมสุรทิน = วันที่ ๒๓,
• เตร่     เตฺร่ ก. เดินไปเดินมาอย่างไม่มีจุดหมาย.
• ตร     หล่อ
• เดินเตร็ดเตร่    เดินเรื่อยเปื่อย เดินเล่น เดินไปช้าๆอย่างไร้จุดหมาย ทอดน่อง ยุรยาตร เดินทอดน่อง หลงทาง เดินเที่ยวไปทั่ว เดินเตร่ เดินเที่ยว ไปเที่ยว
• ผู้เดินเตร่    คนเกียจคร้าน ผู้ปล่อยเวลาให้ผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์
• การเดินเตร่    การเดินทอดน่อง
• เดินเตร็ดเตร่จาก    เดินท่องเที่ยวจาก เดินเที่ยวไปจาก
• เดินเตร็ดเตร่ไป    ท่องเที่ยวไป เดินไปอย่างไม่มีจุดหมาย
• คนเตี้ย    คนแคระ สัตว์ที่มีรูปร่างเล็ก
• คนเดิม    หน้าเก่า หน้าเดิม