คนเร่รอน คือ
"คนเร่รอน" การใช้"คนเร่รอน" อังกฤษ
- คน ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
- เร่ ก. เที่ยวไปไม่ประจำเป็นตำแหน่งแห่งที่ (ใช้แก่การค้าย่อย หรือรับจ้างขนส่งซึ่งไม่ประจำที่) เช่น เร่ขายของ, เตร่, เดินไปเดินมาอย่างไม่มีจุดหมาย, เช่น
- รอ ๑ น. หลักปักกันกระแสน้ำ เช่น ทำรอกันตลิ่งพัง. ๒ ก. คอย เช่น รอรถ รอเรือ; ยับยั้ง เช่น รอการพิจารณาไว้ก่อน รอการลงอาญาไว้ก่อน; เกือบจด, จ่อ,
- รอน ก. ตัดให้เป็นท่อน ๆ เช่น รอนฟืน; ทำให้ลดลง เช่น รอนกำลัง.
- อน อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
- คนร่อนเร่ คนจรจัด คนพเนจร ชนเผ่าเร่ร่อน พวกร่อนเร่ คนที่ไม่มีความรับผิดชอบ
- คนเร่ร่อน คนจรจัด คนพเนจร คนเร่รอน คนท่องเที่ยว คนหลักลอย
- คนร่อนเร่พเนจร คนพเนจร
- คนเป็นโรคเรื้อน ผู้ป่วยโรคเรื้อน
- คนเรา คน มนุษย์ มนุษย์เรา เรา พวกเรา
- คนเรือ นาวิน คนพายเรือ คนแจวเรือ นาวิก
- เรอนัวร์ ปีแอร์ ออกัสต์ เรอนัวร์
- คนเถื่อน 1) n. คนที่อยู่ในป่าในดงซึ่งห่างไกลความเจริญ ชื่อพ้อง: คนป่า, คนดง, คนดอย ตัวอย่างการใช้: ความกลัวของคนเถื่อนที่ถึงกับนั่งไหว้รูปปั้นนั้น ไม่ใช่ความโง่เขลาแต่อย่างใด 2) n. คนนอก
- พื้นเรือน n. ส่วนของบ้านใช้สำหรับนั่ง นอน ยืน เดิน ตัวอย่างการใช้: เด็กๆ ขัดพื้นเรือนเสียจนขึ้นเงา ไม่กล้าเหยียบลงไปเลย
- ร่อนเร่ ก. เที่ยวเตร่ไปไม่เป็นกำหนดที่ทาง, เร่ร่อน หรือ เร่ร่าย ก็ว่า.
ประโยค
- เค้าเป็นแค่คนเร่รอนที่ขับไล่สิ่งชั่วร้าย ไปกันเถอะ พะยะค่ะ
- แกมาจากพวกสถานสงเคราะห์คนเร่รอนหรือ ?
- ตั้งแต่กลายเป็นคนเร่รอน
มือถือ