คนแอนตี้ยิว คือ

• คนต่อต้านยิว

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• แอ     ว. เล็ก, อ่อน.
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• ตี     ก. เอามือหรือไม้เป็นต้นฟาดหรือเข่นลงไป เช่น ตีเด็ก ตีดาบ, ตบเบา ๆ เช่น นอนตีพุง; บุให้เข้ารูป เช่น ตีขัน ตีบาตร; แผ่ให้แบน เช่น ตีทอง;
• ยิว     1) n. ชื่อพ้อง: ชาวยิว, คนยิว ตัวอย่างการใช้: คนส่วนใหญ่พูดกันว่าชาวยิวเห็นแก่ตัว clf.: คน 2) adj.
• คนอ่อนแอ    n. คนที่มีจิตใจไม่เข้มแข็ง คำตรงข้าม: คนเข้มแข็ง ตัวอย่างการใช้: ในการแข่งขัน คนอ่อนแอกว่ามักเป็นผู้แพ้เสมอ clf.: คน
• คนที่อ่อนแอ    คนเหลาะแหละ แมงกะพรุน
• ชั้นแอนโทซัว    แอนโทซัว
• อ่อนแอ    ว. มีกำลังน้อย, ไม่แข็งแรง, ไม่เข้มแข็ง.
• แอ่นตัว    ดีดตัว แดะ
• แอนติกา    แอนติกาและบาร์บูดา บาร์บูดา
• แอนดรูว ฮักซ์ลีย์    แอนดรูว ฟีลดิง ฮักซ์ลีย์ ฮักซ์ลีย์
• แอนติฟอน    เพลงสวดแอนติฟอน
• ซึ่งอ่อนแอ    บกพร่อง ซึ่งเสียหาย ซึ่งไมสมบูรณ์ ซึ่งไม่แข็งแรง อ่อนแอ ซึ่งมีสุขภาพไม่แข็งแรง ซึ่งอ่อนกําลัง
• ซ่อนแอบ    ซ่อนหา โป้งแปะ