คนไม่มีหัวคิด คือ

• คนเขลา
  คนเซ่อ
  คนโง่
  คนทึ่ม
  คนเบาปัญญา

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• ไม่     ว. มิ, คำปฏิเสธความหมายของคำที่อยู่ถัดไป เช่น ไม่กิน ไม่ดี, ถ้าอยู่ท้ายคำ ต้องมีคำ หา อยู่หน้า เช่น หากินไม่.
• ไม่มี     v. ไม่ปรากฏอยู่ คำตรงข้าม: มี ตัวอย่างการใช้: ภายในห้องไม่มีใครอยู่เลยแม้แต่คนเดียว
• ไม่มีหัว     v. ปราศจากความรู้ความชำนาญ, ไม่เข้าใจ ชื่อพ้อง: ไร้หัว, โง่, เขลา, โง่เขลา ตัวอย่างการใช้: ฉันไม่มีหัวในทางค้าขายเหมือนสามี
• มี     ว. รวย เช่น เขาเป็นคนมี ไม่ใช่คนจน, ไม่เปล่า, ไม่ว่าง, เช่น ในหม้อมีข้าว ในห้องน้ำมีคน. ก. ถือเป็นเจ้าของ, อยู่ในครอบครอง, เช่น มีเงิน มีลูก,
• หัว     ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
• หัวคิด     น. การใช้สมองคิด, สติปัญญา.
• คิด     ก. ทำให้ปรากฏเป็นรูปหรือประกอบให้เป็นรูปหรือเป็นเรื่องขึ้นในใจ; ใคร่ครวญ, ไตร่ตรอง, เช่น เรื่องนี้ยากยังคิดไม่ออก; คาดคะเน เช่น
• คนไร้หัวคิด    คนโง่
• คนไม่มีเสน่ห์    คนไม่สำคัญ คนไม่สำคัุญ
• คนไม่ดี    คนชั่ว ผู้ร้าย สุนัข นักเลง คนร้าย อันธพาล
• ไร้หัวคิด    โง่ บัดซบ ไร้สมอง
• คนไม่เต็ม    คนไม่เต็มบาท
• มีคนไม่พอ    ซึ่งทอดแขนลงข้างล่าง ซ่อนเร้นในใจ มีมือไม้ไม่พอ ลับ ๆ ล่อ ๆ ลับและมีเล่ห์เพทุบาย ไม่เปิดเผย
• ดูเป็นคนไม่ดี    มองดูไม่น่าไว้ใจ มีลักษณะไม่ดี

• ช่างมันเถอะ เจ้าคนไม่มีหัวคิด