คนไม่เด็ดขาด คือ

• คนที่เปลี่ยนแปลงความคิดบ่อย
  คนรวนเร
  คนเหลาะแหละ

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• ไม่     ว. มิ, คำปฏิเสธความหมายของคำที่อยู่ถัดไป เช่น ไม่กิน ไม่ดี, ถ้าอยู่ท้ายคำ ต้องมีคำ หา อยู่หน้า เช่น หากินไม่.
• ไม่เด็ดขาด     ลังเล ไม่แน่นอน ไม่มีเหตุผล ไม่มีผลสรุป ไม่ลงเอย ไม่ใช่ผลสุดท้าย
• เด     ว. มาก ๆ, มักใช้ประกอบกับคำ เหลือ ว่า เหลือเด คือ เหลือมาก ๆ.
• เด็ด     ก. ทำให้ขาดด้วยเล็บหรือนิ้ว เช่น เด็ดดอกไม้. ว. ทีเดียว, เป็นอันขาด, เช่น ดีเด็ด ไม่เอาเด็ด.
• เด็ดขาด     ว. เฉียบขาด, ไม่เปลี่ยนแปลง, ว่าอย่างใดทำอย่างนั้น, ถึงที่สุด.
• ขา     ๑ น. อวัยวะตั้งแต่ตะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดินเป็นต้น (ไทยถิ่นอื่น ขา หมายความตั้งแต่ตะโพกถึงเข่า);
• ขาด     ก. แยกออกจากกันเพราะถูกดึง ตัด หรือฉีก เป็นต้น เช่น เชือกขาด แขนขาด ผ้าขาด; ควรจะมีแต่ไม่มี เช่น เศรษฐีขาดไฟ; มีไม่ครบ, มีไม่เต็ม, เช่น
• ซึ่งไม่เด็ดขาด    ซึ่งละล้าละลัง ซึ่งลังเล
• คนที่ตัดสินใจไม่เด็ดขาด    คนที่ยังไม่ตัดสินใจไม่ได้
• ความไม่เด็ดขาด    ความขึ้น ๆ ลง ๆ
• ไม่อย่างเด็ดขาด    ไม่มีทาง ไม่อย่างแน่นอน ไม่เลย ไม่ ไร้เหตุผล
• คําสั่งเด็ดขาด    คําพูดที่ศักดิ์สิทธิ์ ประกาศิต ประกาศของทางราชการ
• ชนะเด็ดขาด    กระทืบเท้า
• ซึ่งเด็ดขาด    ซึ่งมั่นใจ ซึ่งเด็ดเดี่ยว ซึ่งแน่วแน่