ครามครัน คือ

• คฺรามคฺรัน
  ว. มาก, หลาย, นัก.

• ครา     คฺรา น. ครั้ง, คราว, หน.
• คราม     ๑ คฺราม น. บ้าน, มักใช้ประกอบกับคำอื่น เช่น ราชคราม. ( ส. ; ป. คาม). ๒ คฺราม น. ผงสีน้ำเงินที่ได้จากต้นคราม. ว. สีน้ำเงิน. ๓
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• ราม     ๑ ว. งาม เช่น นงราม; ปานกลาง, พอดีพองาม, เช่น มีพิหารอันราม มีพระพุทธรูปอันราม. ( จารึกสยาม ). ๒ น. ชื่อตัวเอกในเรื่องรามเกียรติ์.
• ครัน     คฺรัน ว. ใช้ประกอบคำอื่นมีความหมายไปในทำนองว่า นัก, แท้, ยิ่ง, จริง, เช่น ครบครัน เสนาะครัน ดีครัน.
• รัน     ก. ตี เช่น อย่าเอาไม้สั้นไปรันขี้, มักใช้ว่า ตีรันฟันแทง.
• โครมคราม    โคฺรมคฺราม ว. เสียงดังเช่นนั้น.
• เสียงโครมคราม    เสียงอึกทึก
• ความครบครัน    ความครบถ้วน ความบริบูรณ์
• ความครึกครื้น    ความรื่นเริง ความสนุกสนาน ความเฮฮา ความสนุกสนานครื้นเครง
• นิลสีคราม    นิลสีน้ำเงิน ฟ้า
• ล้มครืน    ล้มเหลวทันที
• มะขามคราบหมู    น. มะขามฝักที่จวนจะแก่.
• สงครามยมคิปปูร์    สงครามอาหรับอิสราเอล
• เต็มคราบ    (ปาก) ว. เต็มแทบจะล้นกระเพาะ (ใช้แก่กริยากินหรืออิ่ม).