คลอนแคลน คือ

• -แคฺลน
  ว. ง่อนแง่น, ไม่มั่นคง, เช่น ฐานะคลอนแคลน.

• คล     คน ( แบบ ) น. คอ เช่น เหลือกตาเมียงเอียงคล. ( ม. คำหลวง กุมาร). ( ป. , ส. ).
• คลอ     คฺลอ ก. เคียงคู่กันไปอย่างคู่รักหรืออย่างสนิทสนม; ปริ่ม, ใกล้จะไหล, ในคำว่า น้ำตาคลอ หรือ น้ำตาคลอหน่วย; ทำเสียงดนตรีหรือร้องเพลงเบา ๆ
• คลอน     คฺลอน ว. เคลื่อนไปมาได้ในที่บังคับ เช่น ฟันคลอน. (อะหม คอน ว่า เคลื่อน).
• ลอน     น. ส่วนที่มีลักษณะสูง ๆ ต่ำ ๆ อย่างลูกคลื่นติดต่อสลับกันไปบนพื้นราบ เช่น ลอนฟูก ลอนสังกะสี, เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ลอนตาล
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• แค     น. ชื่อไม้ต้นชนิด Sesbania grandiflora Pers. ในวงศ์ Leguminosae ดอกมีทั้งสีขาวและสีแดง ยอดอ่อน ดอก และฝักกินได้ เปลือกใช้ทำยา,
• แคลน     แคฺลน ว. ขัดสน, อัตคัด, มักใช้ประกอบคำอื่น เช่น ขาดแคลน = ทั้งขาดทั้งแคลน หมายความว่า อัตคัด, ขัดสน ดูแคลน = ดูหมิ่นเพราะเห็นเขาขัดสน
• ลน     ก. อังไฟเพื่อให้ร้อนแต่ผิว ๆ หรือให้อ่อนเป็นต้น เช่น เอาขี้ผึ้งลนไฟ เอาไม้ลนไฟให้อ่อน; วิ่ง, อยู่นิ่งไม่ได้, มักใช้ประกอบคำอื่นว่า ลนลาน ลุกลน
• ยินแคลน    ก. รู้สึกลำบาก.
• ดูหมิ่นถิ่นแคลน    ก. แสดงกิริยาท่าทาง พูดจา หรือเขียนเป็นลายลักษณ์อักษรเป็นเชิงดูถูกว่ามีฐานะต่ำต้อย หรือไม่ดีจริงไม่เก่งจริงเป็นต้น, หมิ่น ก็ว่า.
• ดูแคลน    ก. แสดงอาการเป็นเชิงดูหมิ่นหรือเหยียดหยามเขา.
• คลอแคล    -แคฺล ก. ไม่ห่างออก, เคียงกัน, เช่น ปีกเจ้ายังอ่อนคลอแคล ตัวแม่จะสอนบิน. (กล่อมเด็ก), ใช้ว่า คล้อแคล้ ก็มี.
• แคลอรี    น. หน่วยวัดปริมาณความร้อน ๑ แคลอรี คือ ปริมาณความร้อนที่ทำให้น้ำบริสุทธิ์ ๑ กรัม ร้อนขึ้น ๑ °ซ. (อ. calorie).
• แคลอรี่    clf. ชื่อหน่วยวัดปริมาณความร้อน ตัวอย่างการใช้: แฮมเบอร์เกอร์ชิ้นหนึ่งให้พลังงานประมาณ 250 แคลอรี่ clf.: แคลอรี่
• คําดูแคลน    คําปรามาส คําดูถูก คําดูถูกดูแคลน

• การปกครองของเราจะมั่นคงและไม่คลอนแคลน
• และอีกอย่าง เมื่อการสานสัมพันธ์ของฝ่าบาทกับแพกิอุคนั้นคลอนแคลน
• ไม่เคยต้องสงสัยว่าจะคลอนแคลน