คลั่ก คือ

• ๑
  คฺลัก, คฺลั่ก
  ว. ยัดเยียด, ออกันอยู่, รวมกันอยู่มาก ๆ, เช่น หนอนคลัก คนคลั่ก, มาก ๆ เช่น น้ำยาหม้อนี้ข้นคลั่ก.
  ๒
  คฺลั่ก
  ว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น หม้อข้าวเดือดคลั่ก ๆ.

• คล     คน ( แบบ ) น. คอ เช่น เหลือกตาเมียงเอียงคล. ( ม. คำหลวง กุมาร). ( ป. , ส. ).
• คลัก    ๑ คฺลัก, คฺลั่ก ว. ยัดเยียด, ออกันอยู่, รวมกันอยู่มาก ๆ, เช่น หนอนคลัก คนคลั่ก, มาก ๆ เช่น น้ำยาหม้อนี้ข้นคลั่ก. ๒ คฺลัก น. ตาที่จะสุก (ใช้แก่การเล่นดวด); (ถิ่น-ปักษ์ใต้) ที่ที่ไก่หรือนกเขี่ยเป็นหลุ
• คลุก    คฺลุก ก. เคล้าให้เข้ากัน, ขยำให้ระคนเข้ากัน; ประชิดติดพันเข้าไป เช่น เข้าคลุกวงใน, เกลือก เช่น คลุกเกลือ คลุกน้ำตาล.
• คลุกคลีกับ    ผสมกับ
• คลั่ก ๆ    คฺลั่ก ว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น หม้อข้าวเดือดคลั่ก ๆ.
• คลั่งรัก    รัก บูชา หลงรัก
• คลาร์ก    โจ คลาร์ก ชาร์ลส์ โจเซฟ คลาร์ก มาร์ก เวย์น คลาร์ก มาร์ก คลาร์ก เคนเน็ท คลาร์ก เคนเน็ท แบนครอฟต์ คลาร์ก วิลเลียม คลาร์ก
• คลินิก    น. สถานรักษาพยาบาล โดยมากเป็นของเอกชน มักไม่รับผู้ป่วยให้พักรักษาตัวประจำ; แผนกของโรงพยาบาลที่รักษาโรคเฉพาะทาง. (อ. clinic).
• คลุมปัก    (ราชา) น. กรวยทำด้วยผ้าปักสำหรับครอบพาน.
• คล้ายปีก    เกี่ยวกับหรือมีปีก
• ตกคลัก    ก. อาการที่ปลาเป็นต้นมารวมกันอยู่ในบ่อหรือหนองที่น้ำงวด, ตกปลัก ก็ว่า; ในการเล่นดวดหมายถึงลักษณะที่หมาก ๓ ตัวเดินไปถึงที่สุด มารวมกันอยู่ในตาที่จะสุกจวนจะออกแล้ว แต่ทอดแต้มออกไม่ได้; โดยปริยายหมายถึ
• บุคลิก    บุกคะลิก, บุกคะลิกกะ- ว. จำเพาะคน. (ป. ปุคฺคลิก).
• บุคลิก-    บุกคะลิก, บุกคะลิกกะ- ว. จำเพาะคน. (ป. ปุคฺคลิก).
• ลูกคลัก    น. ท่อนไม้สั้น ๆ เอาเชือกผูกกลางสำหรับขัดแร้วเป็นต้น หรือใส่ในโอ่งในไหแล้วเอาเชือกผูกกับไม้คานหามไป.
• อุกคลุก    (กลอน) ก. เข้ารบคลุกคลีประชิดตัว, อุตลุด, เช่น อุกคลุกพลุก เงยงัด คอคช เศิกแฮ. (ตะเลงพ่าย).

• มืดและมีฝุ่นเกาะคลั่กๆ