ความขี้ตกใจ คือ

• ความขี้ขลาด
  ความขี้กลัว
  ความขี้ตื่น

• ความ     คฺวาม น. เรื่อง เช่น เนื้อความ เกิดความ; อาการ เช่น ความทุกข์ ความสุข; คดีที่ฟ้องร้องกันในโรงศาล; คำนำหน้ากริยาหรือวิเศษณ์เพื่อแสดงสภาพ เช่น
• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาม     วามะ- ว. ซ้าย, ข้างซ้าย. ( ป. , ส. ). ๑ ว. เป็นแสงเรือง ๆ อย่างแสงหิ่งห้อย เช่น น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม ทรายเหลือบหางยูงงาม ว่าหญ้า
• ขี้     ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
• ขี้ตกใจ     ทำให้ตกอกตกใจ ใจฝ่อ ขี้กลัว ขี้ขลาด ขี้ตื่น ขวัญอ่อน ผวา ที่ตกใจง่าย ขวัญหนีดีฝ่อ ตื่นไฟ
• ้ตกใจ     หวาดกลัว เกรงกลัว สะดุ้ง
• ตก     ก. กิริยาที่ลดลงสู่ระดับต่ำในอาการอย่างพลัดลง หล่นลง เช่น ตกบันได ตกต้นตาล เครื่องบินตก; ไหลลง, หยดลงมา, เช่น น้ำตก ฝนตก เหงื่อตก; ลดลง เช่น
• ตกใจ     ก. สะดุ้งขึ้นโดยไม่รู้ตัวเมื่อได้ยินเสียงดัง ๆ หรือมีใครมาถูกต้องตัว, ใจหาย.
• ใจ     น. สิ่งที่ทำหน้าที่รู้ รู้สึก นึก และคิด เช่น ใจก็คิดว่าอย่างนั้น, หัวใจ เช่น ใจเต้น, ลมหายใจ เช่น กลั้นใจ อึดใจ หายใจ, ความรู้สึกนึกคิด เช่น ใจคด
• ความตกใจ    n. ความรู้สึกแปลกใจเพราะมีเหตุการณ์เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว ชื่อพ้อง: ความตื่นตระหนก, ความตระหนกตกใจ ตัวอย่างการใช้: เมื่อมีเสียงระเบิดดังขึ้น ทุกคนก็วิ่งออกมาจากตึกด้วยความตกใจ
• ความตกใจกลัว    ความสยองขวัญ
• ความตื่นตกใจ    ความหวาดกลัว ความอกสั่นขวัญหาย
• ความสะดุ้งตกใจ    การสะดุ้ง ความ กลัวอย่างมากและกะทันหัน บุคคล ที่น่ากลัวมาก
• ความตกอกตกใจ    ความกระวนกระวายใจ
• ความตระหนกตกใจ    ความตกใจ ความตื่นตระหนก