ความมีอันจะกิน คือ

• ความมั่งมี
  ความมั่งคั่ง
  ความมั่งมีศรีสุข

• ความ     คฺวาม น. เรื่อง เช่น เนื้อความ เกิดความ; อาการ เช่น ความทุกข์ ความสุข; คดีที่ฟ้องร้องกันในโรงศาล; คำนำหน้ากริยาหรือวิเศษณ์เพื่อแสดงสภาพ เช่น
• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาม     วามะ- ว. ซ้าย, ข้างซ้าย. ( ป. , ส. ). ๑ ว. เป็นแสงเรือง ๆ อย่างแสงหิ่งห้อย เช่น น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม ทรายเหลือบหางยูงงาม ว่าหญ้า
• มี     ว. รวย เช่น เขาเป็นคนมี ไม่ใช่คนจน, ไม่เปล่า, ไม่ว่าง, เช่น ในหม้อมีข้าว ในห้องน้ำมีคน. ก. ถือเป็นเจ้าของ, อยู่ในครอบครอง, เช่น มีเงิน มีลูก,
• มีอันจะกิน     ว. ค่อนข้างมั่งมี.
• อัน     น. สิ่ง, ชิ้น; ทะลาย เช่น อันหมาก อันมะพร้าว; คำบอกลักษณะสิ่งของซึ่งโดยปรกติมีลักษณะแบนยาวหรือเป็นชิ้นเป็นแผ่นเป็นต้น,
• จะ     ๑ คำกร่อนของคำหน้าซึ่งซ้ำกับคำหลังในคำที่มี จ เป็นพยัญชนะต้นในบทกลอน เช่น แจ้งแจ้ง กร่อนเป็น จะแจ้ง แจ่มแจ่ม กร่อนเป็น จะแจ่ม
• กิน     ก. เคี้ยว เช่น กินหมาก, เคี้ยวกลืน เช่น กินข้าว, ดื่ม เช่น กินน้ำ, ทำให้ล่วงลำคอลงไปสู่กระเพาะ; โดยปริยายหมายความว่าเปลือง เช่น กินเงิน กินเวลา,
• คนมีอันจะกิน    คนมั่งคั่ง คนมั่งมี ผู้มั่งคั่ง ผู้มั่งมี ผู้มีอันจะกิน
• ผู้มีอันจะกิน    คนมั่งคั่ง คนมั่งมี คนมีอันจะกิน ผู้มั่งคั่ง ผู้มั่งมี
• พอมีอันจะกิน    ว. ค่อนข้างรวย, มีฐานะค่อนข้างดี, เช่น เขาเป็นคนพอมีอันจะกิน.
• ความมีสัจจะ    การพูดแต่ความจริง ความมีวาจาสัตย์ สิ่งที่เป็นความจริง
• อย่างมีอันจะกิน    อย่างมั่งคั่ง อย่างมีเงินมาก อย่างร่ํารวย
• ความมัน    ความมันสะใจ ความรื่นรมย์ ความสนุกสนาน คราบมัน การเพลิดเพลินเต็มที่ ความชอบs ความมีรสชาติ ความสนุก ความเอร็ดอร่อย สิ่งที่ทำให้สนุกหรืออร่อยหรือมีรสชาติ ความเงางาม
• ความมีฝีมือ    ความสามารถ สมรรถภาพ ความมีทักษะ