ความรื่นเริงใจ คือ

• ความบันเทิง
  ความสนุกสนาน
  ความเบิกบานใจ

• ความ     คฺวาม น. เรื่อง เช่น เนื้อความ เกิดความ; อาการ เช่น ความทุกข์ ความสุข; คดีที่ฟ้องร้องกันในโรงศาล; คำนำหน้ากริยาหรือวิเศษณ์เพื่อแสดงสภาพ เช่น
• ความรื่นเริง     ความยินดี ความสนุก นนท์ นันท์ ความปลื้มปีติ ความดีอกดีใจ ความยินดีปรีดา หรรษา ความบันเทิง ความสนุกสนาน ความครื้นเครง ความเฮฮา ความครึกครื้น
• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาม     วามะ- ว. ซ้าย, ข้างซ้าย. ( ป. , ส. ). ๑ ว. เป็นแสงเรือง ๆ อย่างแสงหิ่งห้อย เช่น น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม ทรายเหลือบหางยูงงาม ว่าหญ้า
• มร     มะระ-, มอน- น. ความตาย. ( ป. ).
• รื่น     ว. ชื่น, สบาย, เช่น ฟังเสียงรื่นหู ดูทิวทัศน์รื่นตา เสียใจแต่แสร้งทำหน้ารื่น.
• รื่นเริง     ก. สนุกสนานเบิกบานใจ, เพลิน, เช่น ทุกคนรื่นเริงในวันปีใหม่ โทรทัศน์บางรายการทำให้ผู้ดูรื่นเริง.
• รื่นเริงใจ     ชุ่มชื่นใจ ชุ่มอกชุ่มใจ อิ่มเอิบใจ เบิกบานใจ
• เริง     ว. ระเริง, ร่าเริง.
• เริงใจ     ว. รู้สึกสนุกสนานเบิกบานใจ.
• ริ     ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
• ใจ     น. สิ่งที่ทำหน้าที่รู้ รู้สึก นึก และคิด เช่น ใจก็คิดว่าอย่างนั้น, หัวใจ เช่น ใจเต้น, ลมหายใจ เช่น กลั้นใจ อึดใจ หายใจ, ความรู้สึกนึกคิด เช่น ใจคด
• ความรู้สึกไม่พึงใจ    ความขุ่นเคือง
• โดยความรู้สึกที่เกิดขึ้นเองในใจ    โดยการหยั่งรู้ โดยสหัชญาณ โดยสัญชาตญาณ
• ความขุ่นเคืองใจ    ความคับแค้นใจ ความอาฆาตแค้น ความเกลียดชัง ความเจ็บใจ ความแค้นใจ