ความสว่างโชติช่วง คือ

• ความเจิดจ้าของสี
  ความเร่าร้อนแห่งอารมณ์
  เปลวไฟ

• ความ     คฺวาม น. เรื่อง เช่น เนื้อความ เกิดความ; อาการ เช่น ความทุกข์ ความสุข; คดีที่ฟ้องร้องกันในโรงศาล; คำนำหน้ากริยาหรือวิเศษณ์เพื่อแสดงสภาพ เช่น
• ความสว่าง     ความรุ่งเรือง ชาลา เปลวไฟ รัศมี อาภา อาภาส แสง ความสดใส ความแจ่มใส ความผ่องใส แสงสว่าง ภาส ความสว่างสุกใส การส่องสว่าง การให้แสงสว่าง
• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาม     วามะ- ว. ซ้าย, ข้างซ้าย. ( ป. , ส. ). ๑ ว. เป็นแสงเรือง ๆ อย่างแสงหิ่งห้อย เช่น น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม ทรายเหลือบหางยูงงาม ว่าหญ้า
• สว     สะวะ- น. ของตนเอง. ( ส. ; ป. สก).
• สว่าง     สะหฺว่าง ว. ระยะเวลาฟ้าสาง, ระยะเวลาเมื่อรุ่งอรุณ, เช่น สว่างแล้ว, กระจ่าง, มีแสงมาก, เช่น แสงไฟสว่าง แสงจันทร์สว่าง; แจ้ง, รู้แจ้ง, เช่น
• ว่า     ก. พูด, บอก, เช่น เขาว่า ที่นี่ฝนตกทุกวัน; ดุ เช่น อย่าเอะอะไป เดี๋ยวครูว่าเอา, ติ เช่น ดีแต่ว่าเขา; ดุด่าว่ากล่าว เช่น ว่าไม่ได้ ก็เลี้ยงไม่ได้;
• ว่าง     ว. เปล่า, ไม่มีอะไรนอกจากตัวของมันเองที่อ้างถึง, เช่น ห้องว่าง ที่ว่าง ตำแหน่งว่าง, บางทีใช้ควบคู่กับคำ เปล่า เป็น ว่างเปล่า; ไม่มีภาระผูกพัน เช่น
• โชต     ว. สว่าง, รุ่งเรือง, โพลง. ( ป. ).
• โชติ     โชด, โชติ- น. ความรุ่งเรือง, ความโพลง, ความสว่าง. ( ป. ; ส. โชฺยติสฺ).
• โชติช่วง     โชด- ว. สว่างรุ่งโรจน์, ช่วงโชติ ก็ว่า.
• ติ     ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
• ช่วง     ๑ น. ตอน, ระยะ (ที่ต่อเนื่อง). ก. รับเป็นตอน เช่น รับช่วง เช่าช่วง. ๒ ว. สว่าง, รุ่งโรจน์. ๓ ก. มักใช้พูดเข้าคู่กับคำ ใช้ เป็น
• วง     น. รูปที่มีเส้นที่โค้งเข้ามาบรรจบกัน ล้อมรอบเป็นขอบเขตสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น วงกลม วงรี, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่รวมกันเป็นหมู่เป็นกลุ่ม เช่น
• ความโชติช่วง    ความงามอร่าม ความสุกปลั่ง ความสุกสกาว ความสุกสว่าง ความเรืองรอง ความสว่างไสว ความผ่องใส ความสว่างสุกใส ความเปล่งปลั่ง