ความเซื่องซึม คือ
"ความเซื่องซึม" การใช้"ความเซื่องซึม" อังกฤษ
- ความอ่อนเพลีย
ความอ่อนเปลี้ยเพลียแรง
ความเชื่องช้า
ความง่วง
ซึม
- ความ คฺวาม น. เรื่อง เช่น เนื้อความ เกิดความ; อาการ เช่น ความทุกข์ ความสุข; คดีที่ฟ้องร้องกันในโรงศาล; คำนำหน้ากริยาหรือวิเศษณ์เพื่อแสดงสภาพ เช่น
- วา ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
- วาม วามะ- ว. ซ้าย, ข้างซ้าย. ( ป. , ส. ). ๑ ว. เป็นแสงเรือง ๆ อย่างแสงหิ่งห้อย เช่น น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม ทรายเหลือบหางยูงงาม ว่าหญ้า
- เซ ว. อาการที่ขาดความทรงตัวจนโอนเอนไปข้างใดข้างหนึ่ง เช่น เดินเซ, ลักษณะที่โย้ไปข้างใดข้างหนึ่ง เช่น เรือนเซ.
- เซื่อง ว. เงื่องหงอย, ซึม, มักใช้เข้าคู่กับคำ ซึม เป็น ซึมเซื่อง หรือ เซื่องซึม.
- เซื่องซึม หมดอาลัยตายอยาก ซึ่งไม่กระตือรือร้น ซึ่งไม่ตั้งใจ ครึ่งหลับครึ่งตื่น ง่วง ซึ่งทำให้เซื่องซึมหรือง่วงนอน ม่อยหลับ สัปหงก เคลิ้ม หงอย เงียบๆ เฉื่อยๆ
- ซื่อ ว. ตรง เช่น คนซื่อ, ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม เช่น พูดซื่อ ๆ, ไม่คดโกง เช่น หน้าซื่อ; นิ่งเฉยอยู่ไม่กระดุกกระดิกเหมือนสิ่งไม่มีชีวิต เช่น แข็งซื่อ, ทื่อ
- อง น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
- ซึม ก. กิริยาของน้ำหรือของเหลวที่ไหลไปตามรูเล็ก ๆ อย่างช้า ๆ เช่น เหงื่อซึม น้ำซึม, โดยปริยายหมายถึงกิริยาที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ยางรถซึม. ว.
- ความเชื่องซึม ความท้อแท้ ความสิ้นหวัง มิทธะ
- ความเซ่อ การกระทำหรือการพูดที่โง่หรือโฉดเขลา ความคิดที่โฉดเขลา ความเง่า ความโฉดเขลา ความเขลา ความโง่ ความทึ่ม
- ความเซ่อซ่า ความผิดพลาด ความซุ่มซ่าม การถูกหลอกง่าย
- ซึ่งซีดเผือดเนื่องจากความเจ็บป่วย ซีด ซีดจาง
- การเซื่องซึม การสัปหงก
- ทำให้เซื่องซึม ทำให้หลับใหล ทำให้ง่วงหลับ ทำให้หลับ
ประโยค
- และแม่ก็เก็บความเซื่องซึมไว้ข้างหลังเพราะสาเหตุนี้
- ผมทนความเซื่องซึมไม่ได้