ความเซื่องซึม คือ

• ความอ่อนเพลีย
  ความอ่อนเปลี้ยเพลียแรง
  ความเชื่องช้า
  ความง่วง
  ซึม

• ความ     คฺวาม น. เรื่อง เช่น เนื้อความ เกิดความ; อาการ เช่น ความทุกข์ ความสุข; คดีที่ฟ้องร้องกันในโรงศาล; คำนำหน้ากริยาหรือวิเศษณ์เพื่อแสดงสภาพ เช่น
• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาม     วามะ- ว. ซ้าย, ข้างซ้าย. ( ป. , ส. ). ๑ ว. เป็นแสงเรือง ๆ อย่างแสงหิ่งห้อย เช่น น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม ทรายเหลือบหางยูงงาม ว่าหญ้า
• เซ     ว. อาการที่ขาดความทรงตัวจนโอนเอนไปข้างใดข้างหนึ่ง เช่น เดินเซ, ลักษณะที่โย้ไปข้างใดข้างหนึ่ง เช่น เรือนเซ.
• เซื่อง     ว. เงื่องหงอย, ซึม, มักใช้เข้าคู่กับคำ ซึม เป็น ซึมเซื่อง หรือ เซื่องซึม.
• เซื่องซึม     หมดอาลัยตายอยาก ซึ่งไม่กระตือรือร้น ซึ่งไม่ตั้งใจ ครึ่งหลับครึ่งตื่น ง่วง ซึ่งทำให้เซื่องซึมหรือง่วงนอน ม่อยหลับ สัปหงก เคลิ้ม หงอย เงียบๆ เฉื่อยๆ
• ซื่อ     ว. ตรง เช่น คนซื่อ, ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม เช่น พูดซื่อ ๆ, ไม่คดโกง เช่น หน้าซื่อ; นิ่งเฉยอยู่ไม่กระดุกกระดิกเหมือนสิ่งไม่มีชีวิต เช่น แข็งซื่อ, ทื่อ
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ซึม     ก. กิริยาของน้ำหรือของเหลวที่ไหลไปตามรูเล็ก ๆ อย่างช้า ๆ เช่น เหงื่อซึม น้ำซึม, โดยปริยายหมายถึงกิริยาที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ยางรถซึม. ว.
• ความเชื่องซึม    ความท้อแท้ ความสิ้นหวัง มิทธะ
• ความเซ่อ    การกระทำหรือการพูดที่โง่หรือโฉดเขลา ความคิดที่โฉดเขลา ความเง่า ความโฉดเขลา ความเขลา ความโง่ ความทึ่ม
• ความเซ่อซ่า    ความผิดพลาด ความซุ่มซ่าม การถูกหลอกง่าย
• ซึ่งซีดเผือดเนื่องจากความเจ็บป่วย    ซีด ซีดจาง
• การเซื่องซึม    การสัปหงก
• ทำให้เซื่องซึม    ทำให้หลับใหล ทำให้ง่วงหลับ ทำให้หลับ

• และแม่ก็เก็บความเซื่องซึมไว้ข้างหลังเพราะสาเหตุนี้
• ผมทนความเซื่องซึมไม่ได้