ความไม่คู่ควร คือ

• ความไม่เหมาะสม

• ความ     คฺวาม น. เรื่อง เช่น เนื้อความ เกิดความ; อาการ เช่น ความทุกข์ ความสุข; คดีที่ฟ้องร้องกันในโรงศาล; คำนำหน้ากริยาหรือวิเศษณ์เพื่อแสดงสภาพ เช่น
• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาม     วามะ- ว. ซ้าย, ข้างซ้าย. ( ป. , ส. ). ๑ ว. เป็นแสงเรือง ๆ อย่างแสงหิ่งห้อย เช่น น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม ทรายเหลือบหางยูงงาม ว่าหญ้า
• ไม่     ว. มิ, คำปฏิเสธความหมายของคำที่อยู่ถัดไป เช่น ไม่กิน ไม่ดี, ถ้าอยู่ท้ายคำ ต้องมีคำ หา อยู่หน้า เช่น หากินไม่.
• ไม่คู่ควร     ไม่น่าสนใจ ไม่ควรค่าแก่การสนใจ ไม่มีค่าพอ บุคคลที่ไม่คู่ควร ไม่มีคุณค่า ไม่น่าเชื่อถือ
• คู     ๑ น. ร่องน้ำที่ขุดขึ้นเพื่อชักน้ำหรือเก็บน้ำไว้ใช้เป็นต้น เช่น คูสวน, ร่องน้ำที่ขุดขึ้นเพื่อเป็นเครื่องกีดขวางป้องกันที่นอกกำแพงเมือง เช่น
• คู่     น. จำนวนที่หารด้วย ๒ ลงตัว, ตรงข้ามกับ คี่; ของ ๒ สิ่งที่สำหรับกันหรือใช้กำกับกันอย่างช้อนส้อม; ลักษณนามหมายถึงของที่มีลักษณะเป็น ๒ เช่น
• คู่ควร     ว. เหมาะกัน, สมกัน, เสมอกัน, มีค่าเท่ากัน.
• ควร     ควน ว. เหมาะ เช่น กินแต่พอควร; ชอบ, ถูกต้อง, เช่น เห็นควรแล้ว; เป็นคำช่วยกริยาในความคล้อยตาม เช่น ควรทำ ควรกิน.
• วร     วะระ-, วอระ- น. พร; ของขวัญ. ว. ยอดเยี่ยม, ประเสริฐ, เลิศ. ( ป. , ส. ).
• ความไม่บังควร    การใช้คำที่ไม่เหมาะสม
• ความไม่สมควร    การขาดความเหมาะสม การกระทําไม่เหมาะสม ความไม่เป็นสุข ความไม่เหมาะสม
• ความไม่คุ้นเคย    ความแปลกหน้า ความไม่ปกต
• ความไม่มีค่า    การไร้ผล
• ความไม่รู้คุณ    ความอกตัญญู

• ความเชื่อในความบาปและความไม่คู่ควรคือ
• ปรัชญานี้ส่งเสริมความไม่คู่ควรเช่นเดียวกับบาป สิ่งที่ไม่ดี
• ความเชื่อในความบาปและความไม่คู่ควรและความผิดที่เกิดขึ้นคือ