คัคน คือ
คักคะนะ
(แบบ) น. ฟ้า. (ป., ส. คคน).
- คน ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
- คัคน- คักคะนะ (แบบ) น. ฟ้า. (ป., ส. คคน).
- คนขี้คุก คนที่ติดคุก
- คนขี้คุย คนขี้โม้
- คัคนะ คักคะนะ (แบบ) น. ฟ้า. (ป., ส. คคน).
- คัคนัมพร คักคะนำพอน (แบบ) น. ฟ้า. (ป., ส. คคน + อมฺพร = ฟ้าฟ้า).
- เทคนิค น. ศิลปะหรือกลวิธีเฉพาะวิชานั้น ๆ. (อ. technique).
- คนดีผีคุ้ม (สำ) น. คนทำดีเทวดาย่อมคุ้มครอง, มักใช้เข้าคู่กับ คนร้ายตายขุม ว่า คนดีผีคุ้ม คนร้ายตายขุม.
- คนที่คัดค้าน คนที่ต่อต้าน
- คนที่คุยด้วย คู่คุย เพื่อนคุย
- คนที่ไร้ค่า เศษขนมปัง
- คนไร้ค่า คนเสเพล คนโง่ คนไม่เอาไหน คนน่ารังเกียจ เดนมนุษย์
- คัคนางค์ คักคะนาง (แบบ) น. ฟ้า. (ป., ส. คคน + องฺค = ส่วนแห่งฟ้า).
- คัคนานต์ คักคะนาน (แบบ) น. ฟ้า. (ป., ส. คคน + อนฺต = สุดฟ้า).
- ไม่ค่อยมีคน ซบเซา โดดเดี่ยว
มือถือ