คาพยุต คือ

• คาพะยุด
  (แบบ) น. คาวุต, มาตราโบราณ สำหรับวัดความยาว ( = ๔,๐๐๐ ทัณฑะ หรือ ๒ โกรศ หรือ ๑ ใน ๔ ของโยชน์ = ๑๐๐ เส้น). (ป. คาวุต; ส. คฺวยูต).

• คา     ๑ น. เครื่องจำคอนักโทษ ทำด้วยไม้. ๒ ก. ค้างอยู่, ติดอยู่, เช่น ข้าวคาปาก คาถ้วยคาชาม. ว. ยังไม่พ้นไปจากที่นั้น ๆ เช่น ยืนคาประตู สุกคาต้น
• พยุ     พะยุ น. ลมแรง. ( ข. พฺยุะ; ป. , ส. วายุ).
• ยุ     ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (มักใช้ในทางที่ไม่สมควร) เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ.
• ยุต     ๑ ยุด ก. ประกอบ. ( ป. ยุตฺต; ส. ยุกฺต). ๒ ยุด น. เศษด้ายเศษผ้าใช้เช็ดน้ำมันเครื่องเป็นต้นใช้แล้วทิ้งไป.
• องคาพยพ    องคาบพะยบ, องคาพะยบ น. ส่วนน้อยและใหญ่แห่งร่างกาย, อวัยวะน้อยใหญ่. (ป. องฺค+ อวยว).
• โรคาพยาธ    โรคภัยไข้เจ็บ โรค
• โรคาพยาธิ    โรคาพะยาทิ น. ความเจ็บไข้.
• ภาพยนตร์ 3 มิติ    หนัง 3 มิติ หนังสามมิติ ภาพยนตร์สามมิติ
• ภาพยนตร์การ์ตูน    การ์ตูน หนังการ์ตูน
• ภาพยนตร์ตัวอย่าง    หนังตัวอย่าง
• ภาพยนตร์สามมิติ    หนัง 3 มิติ ภาพยนตร์ 3 มิติ หนังสามมิติ
• พยัต    พะยัด น. ผู้เรียน, ผู้รู้. ว. ฉลาด, เฉียบแหลม. (ป. พฺยตฺต, วฺยตฺต; ส. วฺยกฺต).
• (ม. กาพย์)    มาจาก มหาชาติคำกาพย์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๕๙
• กาพย์    น. คำร้อยกรองประเภทหนึ่ง มีหลายชนิด เช่น กาพย์ฉบัง กาพย์สุรางคนางค์ กาพย์ยานี กาพย์ขับไม้. (ส. กาวฺย).
• ทําพยศ    ทําฤทธิ์ ทําฤทธิ์ทําเดช ออกฤทธิ์ อาละวาด แผลงฤทธิ์