คำพูดโว คือ

• คนโว
  คำพูดที่ไม่จริงใจ
  นุ่นยัด
  เครื่องรอง

• คำ     ๑ น. ทองคำ เช่น หอคำ เชียงคำ. ๒ น. เสียงพูด, เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ, เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด
• คำพูด     วาจา คติพจน์ คำบอก คำเล่าลือ วิธีการพูด สำนวน สำนวนโวหาร
• พู     ๑ น. เรียกสิ่งที่มีลักษณะนูนออกมา เช่น พูทุเรียน. ๒ น. ถั่วพู. ( ดู ถั่วพู ).
• พูด     ก. เปล่งเสียงออกเป็นถ้อยคำ, พูดจา ก็ว่า.
• โว     ( ปาก ) ก. พูดโอ้อวด เช่น โวมากไปหน่อยแล้ว. ว. โอ้อวด เช่น คุยโว.
• คำพูดโง่ ๆ    ความทึ่ม เรื่องโง่ ๆ
• คำพูดที่คุยโว    การคุยโม้การคุยโว
• คำพูดโจมตี    การประณาม
• พูดโวยวาย    พูดโผงผาง ซึ่งพูดเอะอะ
• คำโวหาร    คำปราศรัย คำสุนทรพจน์ ศิลปะแห่งการพูด ศิลปะการแสดงสุนทรพจน์
• (คำพากย์)    มาจาก คำพากย์รามเกียรติ์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๑
• คำพังเพย    คติพจน์ ปู่โสม มนุษย์แคระที่อยู่ใต้ดิน สุภาษิต คำพูดที่พูดกันบ่อย ถ้อยคำที่มีการกล่าวถึงเสมอ บุคคลหรือสิ่งกล่าวถึงบ่อย ๆ จนขึ้นชื่อ ภาษิต สำนวน mottos คำขวัญ คำพาดหัว ภาษิตคำขวัญ หลักความประพฤติ pl.
• คำพูดตลก    ความตลกขบขัน คำพูดที่หลักแหลม คำพูดหยอกล้อ คำเล่นลิ้น
• คำพูดน่าขำ    ตลก น่าขำ เรื่องน่าขำ
• คำพ้องรูป    น. คำที่เขียนเหมือนกันแต่มีความหมายต่างกัน เช่น ขัน (น้ำ) กับ (ไก่) ขัน คู (ร่องน้ำ) กับ (นกเขา) คู.