คำสกรรถ คือ
- คำ ๑ น. ทองคำ เช่น หอคำ เชียงคำ. ๒ น. เสียงพูด, เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ, เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด
- สก สะกะ- ว. ของตน. ( ป. ; ส. สฺวก). ๒ น. ผม. ( ข. สก่). ๓ ( โบ ) ก. สะเด็ดน้ำ เช่น เอาข้าวที่ซาวน้ำแล้วใส่ในตะแกรงเพื่อให้น้ำแห้ง
- สกรรถ สะกัด น. เรียกคำที่เพิ่มเข้าข้างหลังคำเดิม เมื่อเพิ่มแล้ว มีความหมายคงเดิม หรือหมายถึงพวกหรือหมู่ ว่า คำสกรรถ เช่น อากร (ในคำเช่น นรากร ประชากร)
- กร ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
- กรร ๑ กัน ( โบ ) ก. จับ เช่น กรกรรนฤบดี. ( สมุทรโฆษ ). ( ข. กาน่ ว่า ถือ). ๒ กัน ( เลิก ) ก. กัน เช่น เรือกรร. ๓ กัน-
- รถ รด, ระถะ- น. ยานที่มีล้อสำหรับเคลื่อนไป เช่น รถม้า รถยนต์ รถไฟ; ( กฎ ) ยานพาหนะทุกชนิดที่ใช้ในการขนส่งทางบกซึ่งเดินด้วยกำลังเครื่องยนต์
- สกรรจ์ สะกัน ว. ร้าย, ดุร้าย, เก่งกาจ, แข็งแรง, โดยมากใช้ ฉกรรจ์.
- คำสรรพนาม n. คำที่ใช้แทนคำนาม ตัวอย่างการใช้: การเลือกใช้คำสรรพนามในภาษาไทยนั้นต้องคำนึงถึงปัจจัยทางสังคมด้วย
- คำสรรเสริญ n. ถ้อยคำที่กล่าวอย่างเป็นทางการเพื่อยกย่องเชิดชูในคุณความดีที่ได้กระทำ , , คำตรงข้าม: คำเหยียดหยาม, คำว่ากล่าว ตัวอย่างการใช้: เขาไม่ไหวติงต่อคำครหาหรือคำสรรเสริญของสาธารณชน
- คำสรรเสริญ - กลิ่นหอมของเหล้า ช่อดอกไม้ ช่อดอกไม้ที่ประดับที่ส่วนหน้าอกหรือที่เอวหรือที่ไหล่ของเสื้อสตรี ดอกไม้ช่อเล็ก ๆ พวงดอกไม้ เสื้อยกทรง เสื้อรัดอกของหญิง
- น้ำสกัด กำลังไฟฟ้า ของเหลวของร่างกาย น้ำจากเนื้อเยื่อพืชหรือสัตว์ น้ำมันเชื้อเพลิง น้ำหัว
- กริยาสกรรม n. คำกริยาที่ต้องมีกรรมมารับ
- สกรรมกริยา สะกำกฺริยา, สะกำกะริยา (ไว) น. กริยาที่มีกรรมหรือผู้ถูกกระทำมารับ เช่น ดื่มน้ำ เตะฟุตบอล.
- คำสดุดี คำสรรเสริญ เพลงสดุด
- คำสบถ n. คำพูดหรือคำด่าที่หลุดปากออกมาเพื่อแสดงความรู้สึก ตัวอย่างการใช้: เขาชอบหลุดคำสบถที่หยาบคายออกมาบ่อยๆ จนติดเป็นนิสัยไปซะแล้ว clf.: คำ
มือถือ