คําประพันธ์ คือ

• ร้อยกรอง
  บทกวี
  โคลงกลอน
  กลอน
  คํากลอน
  กาพย์
  ฉันท์
  โคลง
  กวีนิพนธ์

• คํา     ชื่อ ศัพท์ คํารวมเสียง คําพูด คํากล่าว ถ้อยคํา วจี วาจา เสียงพูด
• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ประพันธ์     ก. แต่ง, เรียบเรียง, ร้อยกรอง, ผูกถ้อยคำเป็นข้อความเชิงวรรณคดี. ( ส. ปฺรพนฺธ; ป. ปพนฺธ).
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• พัน     ๑ ว. เรียกจำนวน ๑๐ ร้อย. น. ตำแหน่งหัวหน้าทหารสมัยโบราณสูงกว่าหัวปาก, บรรดาศักดิ์ชั้นประทวนต่ำกว่าหมื่น,
• พันธ     พันทะ- ก. ผูก, มัด, ตรึง. ( ป. , ส. ). น. ข้อผูกมัด, ข้อผูกพัน
• พันธ์     พันทะ- ก. ผูก, มัด, ตรึง. ( ป. , ส. ). น. ข้อผูกมัด, ข้อผูกพัน
• ถือว่าประพันธ์โดย    จัดว่าเขียนโดย
• เกี่ยวกับคําประพันธ์    เกี่ยวกับบทกวี
• เขียนเป็นคําประพันธ์    แสดงเป็นบทกวี
• ค่าประชาสัมพันธ์    ค่าโฆษณา ค่าพีอาร์ ค่าโปรโมท
• ประพนธ์    น. คำร้อยกรอง เช่น โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน. ก. ประพันธ์, ร้อยกรอง, ผูก, แต่ง, เรียบเรียง; เกี่ยวเนื่อง. (ส. ปฺรพนฺธ; ป. ปพนฺธ).
• ผู้ประพันธ์    ผลงานประพันธ์ ผู้สามารถเขียนได้ ผู้เขียน ผู้แต่ง นักประพันธ์ นักเขียน
• การประพันธ์    การแต่งหนังสือ การเขียนหนังสือ การนิพนธ์ การเขียน การอนุญาตหรืออำนาจที่ได้มอบหมาย