จับมาตีกัน คือ

• ชนกัน
  กระทบกัน
  จับมาชนกัน
  ตีกัน

• จับ     ก. อาการที่ใช้มือแตะต้องสิ่งใดสิ่งหนึ่งตลอดจนกำไว้ยึดไว้; เกาะ เช่น นกจับคอน; ติด เช่น เขม่าจับก้นหม้อ; กินหรือกลืน ในความว่า
• มา     ๑ น. พระจันทร์. ( ป. ; ส. มาสฺ). ๒ ก. เคลื่อนออกจากที่เข้าหาตัวผู้พูด เช่น มานี่ มาหาฉันหน่อย, ตรงกันข้ามกับ ไป. ว.
• มาตี     น. เหมือง, ทางน้ำไหล. ( ป. ).
• ตี     ก. เอามือหรือไม้เป็นต้นฟาดหรือเข่นลงไป เช่น ตีเด็ก ตีดาบ, ตบเบา ๆ เช่น นอนตีพุง; บุให้เข้ารูป เช่น ตีขัน ตีบาตร; แผ่ให้แบน เช่น ตีทอง;
• ตีกัน     ชนกัน กระทบกัน จับมาชนกัน จับมาตีกัน
• กัน     ๑ ( ปาก ) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด เพศชาย พูดกับผู้เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. ๒ ว.
• จับมาชนกัน    ชนกัน กระทบกัน จับมาตีกัน ตีกัน
• จับมือกัน    จูงมือกัน
• นํากลับมาใช้อีก    หมุนเวียนมาใช้ใหม่
• กลับมาอีก    มาหาอีก เกิดขึ้นอีก พิจารณาอีก หยิบยกขึ้นมาอีก เกิดเป็นความคิดขึ้นมาอีก
• นํากลับมา    คืน จ่ายคืน ให้คืน
• จุดที่ถนนมาตัดกัน    ทางแยก
• ทําให้นํากลับมาใช้อีก    ทําให้หมุนเวียนมาใช้ใหม่
• นํากลับมาใช้ประโยชน์ได้อีก    ทําให้ใช้ได้อีก
• ระดับมาตรฐาน    ปริมาณปกติ ภาวะปกติ ราคาปกติ ราคาเดิม ราคาในใบหุ้น เดิม