จานต่อเพลา คือ

• ตะขอพ่วง
  สิ่งที่พ่วง
  อุปกรณ์ต่อเชื่อม
  เครื่องต่อ

• จา     ( ถิ่น-พายัพ, อีสาน ) ก. พูด, กล่าว.
• จาน     ๑ น. ภาชนะรูปแบน ๆ สำหรับใส่สิ่งของต่าง ๆ, ลักษณนามเรียกจานที่ไม่มีอะไรบรรจุว่า ใบ หรือ ลูก เช่น จานใบหนึ่ง จาน ๒ ลูก,
• ต่อ     ๑ น. ชื่อแมลงขนาดกลางถึงขนาดใหญ่หลายวงศ์ มีปีก ๒ คู่ ลักษณะเป็นแผ่นบางใส ปีกคู่หลังเล็กกว่าปีกคู่หน้า ปากเป็นชนิดกัดกิน เอวคอดกิ่ว
• เพ     ก. พังทลาย.
• เพล     เพน น. เวลาพระฉันกลางวัน คือ เวลาระหว่าง ๑๑ นาฬิกาถึงเที่ยง เรียกว่า เวลาเพล. ( ป. , ส. เวลา ว่า กาล).
• เพลา     ๑ เพ-ลา น. กาล, คราว. ( ป. เวลา). ๒ เพฺลา น. แกนสำหรับสอดในดุมรถหรือดุมเกวียน, โดยปริยายหมายถึงแกนสำหรับให้ล้อหรือใบจักรหมุน;
• พล     พน, พนละ-, พะละ- น. กำลัง, มักใช้ประกอบคำอื่น เช่น พระทศพล อันเป็นพระนามพระพุทธเจ้า หมายความว่า ทรงมีพระญาณอันเป็นกำลัง ๑๐ ประการ มี ฐานาฐานญาณ
• ลา     ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Equus asinus ในวงศ์ Equidae ซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับม้า รูปร่างคล้ายม้าแต่ตัวเล็กกว่า หูยาว ปลายหางเป็นพู่
• เพลาข้อเหวี่ยง    คาร์บูเรเตอร์ ชิ้นส่วนเครื่องยนต์
• เกี่ยวกับลูกสูบที่เคลื่อนเข้าออกจากจุดกลางหรือเพลา    เกี่ยวกับกระดูกแขนท่อนนอก เกี่ยวกับรัศมี แผ่รัศมี แผ่ออกจากศูนย์กลาง
• เพลินตา    ก. ดูเพลิน, ดูไม่รู้จักเบื่อ.
• เพลา ๆ    เพฺลา ว. เบาลง, เบาพอประมาณ, เช่น เพลาไม้เพลามือ เพลา ๆ หน่อย.
• เพลาะ    ๑ น. เรียกคูที่ขุดบังข้าศึกเมื่อเวลารบว่า สนามเพลาะ. ก. เอาริมต่อให้ติดกัน, ติดต่อกัน, เช่น เพลาะผ้า คือเอาผ้า ๒ ผืนเย็บข้างติดกันให้กว้างออก, เรียกผ้าที่เย็บข้างติดกันเช่นนั้นว่า ผ้าเพลาะ. ๒ น. วัว
• มือเพลิง    คนวางเพลิง มือวางเพลิง คนลอบวางเพลิง โจรลอบวางเพลิง
• เชื้อเพลิง    น. สิ่งที่ทำให้ไฟติดง่าย; สิ่งที่ทำให้เกิดการเผาไหม้.