จานเสิร์ฟอาหาร คือ

• จานใส่อาหาร

• จา     ( ถิ่น-พายัพ, อีสาน ) ก. พูด, กล่าว.
• จาน     ๑ น. ภาชนะรูปแบน ๆ สำหรับใส่สิ่งของต่าง ๆ, ลักษณนามเรียกจานที่ไม่มีอะไรบรรจุว่า ใบ หรือ ลูก เช่น จานใบหนึ่ง จาน ๒ ลูก,
• เส     ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
• เสิร์ฟ     ก. ยกอาหารหรือเครื่องดื่มมาบริการ เช่น บริกรเสิร์ฟอาหารให้ลูกค้า; (กีฬา) เริ่มส่งลูกให้ฝ่ายตรงข้ามรับ เช่น ฝ่ายไทยเป็นฝ่ายได้เสิร์ฟก่อน. ( อ.
• สิ     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ,
• สิร     -ระ- น. หัว, ยอด, ที่สุด. ( ป. ; ส. ศิรา).
• อา     ๑ น. น้องของพ่อ, ( โบ ) เขียนเป็น อาว์ ก็มี. (อีสาน อา ว่า น้องสาวของพ่อ, อาว ว่า น้องชายของพ่อ). ๒ ( กลอน ) ว.
• อาหาร     น. ของกิน, เครื่องค้ำจุนชีวิต, เครื่องหล่อเลี้ยงชีวิต, เช่น อาหารเช้า อาหารปลา อาหารนก; โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น
• หา     ๑ ก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น
• หาร     ๑ หาน ก. แบ่งส่วนเท่า ๆ กัน (ใช้แก่วิธีเลข). น. เรียกเครื่องหมายรูปดังนี้ ÷ ว่า เครื่องหมายหาร. ๒ หาน น. สิ่งที่เอาไปได้; การนำไป,
• ทํางานเสิร์ฟอาหาร    ทํางานเป็นบริกร
• เสิร์ฟอาหารให้    บริการอาหารให้ ยกอาหารออกมาให้
• เสิร์ฟอาหารด้วยช้อน    ตักอาหารด้วยช้อน
• จานอาหาร    ถาดอาหารซึ่งมักทําด้วยโลหะ ถาดอาหาร
• ร้านอาหาร    n. ที่ขายอาหาร ชื่อพ้อง: ห้องอาหาร ตัวอย่างการใช้: ในตอนนั้นใครๆ ก็คิดว่าร้านของผมเป็นร้านอาหารที่สูงและใหญ่ที่สุดในประเทศไทย clf.: ร้าน