จามีกร คือ

• -กอน
  น. ทอง, เครื่องทอง. (ป., ส.).

• จา     ( ถิ่น-พายัพ, อีสาน ) ก. พูด, กล่าว.
• จาม     ๑ น. ชื่อชนชาติหนึ่ง ปัจจุบันส่วนใหญ่มีถิ่นฐานอยู่ในเขตประเทศเวียดนามตอนใต้. ๒ ก. อาการของลมที่พุ่งออกมาทางจมูกและปาก มักจะเป็นห้วง ๆ
• มี     ว. รวย เช่น เขาเป็นคนมี ไม่ใช่คนจน, ไม่เปล่า, ไม่ว่าง, เช่น ในหม้อมีข้าว ในห้องน้ำมีคน. ก. ถือเป็นเจ้าของ, อยู่ในครอบครอง, เช่น มีเงิน มีลูก,
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• -กระจาม    ใช้เข้าคู่กับคำ กระโจม เป็น กระโจมกระจาม.
• กระจาม    ใช้เข้าคู่กับคำ กระโจม เป็น กระโจมกระจาม.
• กระต่ายจาม    น. (๑) ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Centipeda minima (L.) A. Br. et Aschers ในวงศ์ Compositae ขึ้นตามพื้นที่ลุ่มต่ำ แฉะ ต้นเตี้ยติดดินคล้ายต้นผักเบี้ย ใบเล็กเว้าข้างทั้ง ๒ ด้าน ปลายใบแหลมคล้ายสามง่าม ใบมีกลิ่น
• หญ้ากระจาม    ดู กระต่ายจาม (๑).
• กระโจมกระจาม    ก. พรวดพราดอย่างลุกลน (เป็นคำใช้ในทางที่ติ).
• จานจักร    จักร แผ่นกลมใช้ขว้างในการแข่งกีฬาประเภทลู่ / ลาน
• กระจายไปตามส่วนต่างๆ    กระจาย กระจายทั่วร่าง
• การกระจายความร้อน    การถ่ายเทความร้อน การแลกเปลี่ยนความร้อน
• คลื่นความถี่กระจายเสียง    ความถี่กระจายเสียง
• ความถี่กระจายเสียง    คลื่นความถี่กระจายเสียง
• ซึ่งสามารถแพร่กระจาย    ซึ่งแผ่ซ่าน

• ภูมิ เหลืองจามีกร หัวหน้าฝ่ายเทคนิค
• นายพงษ์เชิด จามีกรกุล