จิกปีก คือ

• ก. งงจนไม่รู้จะทำอะไรได้ (มาจากอาการของไก่ที่ถูกตีจนงงแล้วเอาปากจิกปีกตัวเอง).

• จิ     ( แบบ ) ก. จะ เช่น จิปากทั้งลิ้นล้า เพื่อเจ้าเจียรจันทร์. ( ทวาทศมาส ).
• จิก     ๑ ก. กิริยาที่เอาจะงอยปากสับอย่างอาการของนกเป็นต้น, กิริยาที่เอาสิ่งมีปลายคมหรือแหลมกดลงพอให้ติดอยู่ เช่น เอาเล็บจิกให้เป็นรอย
• ปี     น. เวลาชั่วโลกโคจรรอบดวงอาทิตย์ครั้งหนึ่งราว ๓๖๕ วัน; เวลา ๑๒ เดือนตามสุริยคติ.
• ปีก     น. อวัยวะสำหรับบินของนกหรือแมลงเป็นต้น, อวัยวะเช่นนั้นของสัตว์บางชนิด แต่ใช้บินไม่ได้, ส่วนของสิ่งต่าง ๆ ที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น ปีกตะไล
• ตกปลัก    ก. อาการที่ปลาเป็นต้นมารวมกันอยู่ในบ่อหรือหนองที่น้ำงวด, ตกคลัก ก็ว่า.
• กับดักปลา    ตะกร้าใส่ปลา
• จู้จี้จุกจิก    1) v. บ่นว่าเรื่องเล็กๆ น้อยๆ พร่ำไปเพราะไม่พอใจ , ชื่อพ้อง: จู้จี้ขี้บ่น, จุกจิกจู้จี้ ตัวอย่างการใช้: เธอจู้จี้จุกจิกกับลูกๆ ของเธอมากเกินไปจนพวกเขารำคาญกันหมดแล้ว 2) adj. ที่พ
• กิจ    กิด, กิดจะ- น. ธุระ, งาน. (ป. กิจฺจ).
• กิจ-    กิด, กิดจะ- น. ธุระ, งาน. (ป. กิจฺจ).
• กุจี    (แบบ) น. หญิงค่อม เช่น ทฤษฎีกุจีจิตจำนง. (สุธน).
• จัก    ๑ ก. ทำให้เป็นแฉก ๆ หรือหยัก ๆ คล้ายฟันเลื่อย, เอาคมมีดผ่าไม้ไผ่หรือหวายให้แตกจากกันเป็นเส้นบาง ๆ. ว. เป็นแฉก ๆ หรือหยัก ๆ. ๒ (ไว) คำช่วยกริยาบอกกาลภายหน้า แสดงเจตจำนง เช่น จักกิน จักนอน. ๓ ก. รู้,
• จิ๊ก    ฉก ขโมย ลักเล็กขโมยน้อย
• จุก    ๑ น. ผมเด็ก ๆ ที่ขมวดเอาไว้ตรงขม่อม, ผมจุก หรือ หัวจุก ก็เรียก, ราชาศัพท์ว่า พระเมาลี หรือ พระโมลี; กลุ่ม, ขมวด, หมวด, (ใช้แก่หัวหอมหัวกระเทียม เรียกว่า จุกหอม จุกกระเทียม); ลักษณนามเรียกสิ่งที่มัดร
• จุ๊ก    โจ๊ก
• จังหวะเต้นรําที่กําเนิดจากประเทศละตินอเมริกา    การเต้นแทงโก้ จังหวะแทงโก้