ฉก คือ

• ๑
  ก. ฉวยหรือชิงเอาโดยเร็ว; สับ, โขก, เช่น งูฉก.
  ๒
  น. ชื่อปาล์มชนิด Arenga westerhoutii Griff. วงศ์ Palmae ขึ้นตามป่าดิบชื้นทางภาคใต้ ใบด้านล่างเป็นคราบสีเทา ไม่ใคร่หักหรือพับ จั่นเป็นพวงห้อย ออกผลเป็นทะลายใหญ่, รังกับ หรือ รังไก่ ก็เรียก.

• เฉก    ว. เช่น, เหมือน.
• แฉก    ว. ลักษณะของสิ่งที่เป็นแผ่นและแยกออกเป็นจัก ๆ หรือเป็นทางยาว เช่น พัดแฉก ดาว ๕ แฉก ใบตาลเป็นแฉก ๆ; เรียกพัดยศพระราชาคณะ มียอดแหลมและริมเป็นจัก ๆ ว่า พัดแฉก. น. ลักษณนามเรียกสิ่งที่มีลักษณะเป็นแฉก ๆ
• การฉก    การขโมย การฉกฉวย การลัก การลักเล็กขโมยน้อย สิ่งที่ถูกลักขโมย การลักขโมย
• ฉกจวัก    -จะหฺวัก ก. ชูหัวขึ้นแผ่พังพานทำท่าจะฉก (ใช้แก่งู).
• ฉกฉวย    ก. ยื้อแย่งเอาไปต่อหน้า.
• ฉกชิง    ก. แย่งชิงเอาไปซึ่งหน้า.
• ฉกรรจ์    ฉะกัน ว. ห้าวหาญ เช่น ใจฉกรรจ์, แข็งแรงสมบูรณ์ เช่น วัยฉกรรจ์ ชายฉกรรจ์, รุนแรงอาจถึงตาย เช่น แผลฉกรรจ์.
• ฉกลัก    v. ฉวยเอาของเขาไป , ชื่อพ้อง: ฉกฉวย, ขโมย ตัวอย่างการใช้: ใครฉกลักเอาปากกาของฉันไป
• ฉกษัตริย์    ฉ้อกะสัด, ฉอกะสัด น. กษัตริย์ ๖ พระองค์, ชื่อกัณฑ์ที่ ๑๒ ของมหาชาติ.
• ฉกหนีไป    ขโมยและรีบหนีไป
• ฉกาจ    ฉะกาด, ฉะกาดฉะกัน ว. เก่งกาจ, ดุร้าย, กล้าแข็ง.
• ตัจฉก    -ฉก (แบบ) น. ช่างไม้. (ป.; ส. ตกฺษก).
• ลัญฉกร    ลันจะกอน, ลันฉะกอน (แบบ) น. ตรา (สำหรับใช้ตีหรือประทับ), ใช้เป็นราชาศัพท์ว่า พระราชลัญจกร เช่น ประทับพระราชลัญจกร. (ป.).
• วัจฉก    วัด, -ฉก (แบบ) น. ลูกวัว. (ป.; ส. วตฺส, วตฺสก).
• เป็นแฉก    เป็นพู

• เพียงแต่เราต้องฉกฉวยและไขว่คว้ามันมาเป็นของเรา
• ถึงเม้เราจะมีโอกาส แต่เรายังไม่พร้อมที่ฉกฉวยมัน
• ในความเป็นจริง ไม่ได้สมบูรณ์แบบเฉกเช่นในอุดมคติ
• เขามีความเก่งฉกาจมาก ในการใช้อุปกรณ์คอมพิวเตอร์
• ถูกแรงกระแทกบาดแผลฉกรรจ์ จากทางด้านหลังของศีรษะ
• จะจัดพิธีศพเฉกเช่นราชินีให้กับนางอย่างงั้นหรือ ?
• ใช่ จอมโจรนักล้วง กับกระเป๋าใบสุดท้ายที่ฉกมาได้
• แหม ฉันก็แค่ ต้องการฉกฉวยเวลาในตอนนี้ให้คุ้มค่า
• คุณกลัวฉัน เลยเอาปืนมา ฉันกลัวคุณก้อเลยฉกมันมาไง
• เธอคือ ... " คิตตี้อุ้งมือเบา " มือฉกที่เบาที่สุดในสเปน