ฉบับที่ตีพิมพ์ คือ

• เล่มที่ตีพิมพ์
  หนังสือที่ตีพิมพ์

• ฉบับ     ฉะ- น. หนังสือเรื่องเดียวกันซึ่งมีข้อความหรือสำนวนแตกต่างกันเป็นต้น เช่น พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, ต้นเดิมของหนังสือที่พิมพ์หรือเขียน
• บท     ๑ บด, บดทะ- น. ข้อความเรื่องหนึ่ง ๆ หรือตอนหนึ่ง ๆ เช่น บทที่ ๑ บทที่ ๒; กำหนดคำประพันธ์ที่ลงความตอนหนึ่ง ๆ เช่น โคลง ๔ สุภาพ ๔ บาท เป็น ๑ บท;
• ที     ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
• ที่     น. แหล่ง, ถิ่น, เช่น ที่ประกอบอาชีพ ที่ทำมาหากิน, สถานที่ เช่น ที่ประชุม ที่พัก, ตำแหน่งที่ เช่น เอาแว่นวางไว้ที่โต๊ะ; ที่ดิน เช่น ซื้อที่ ขายที่
• ที่ตี     ที่ใช้ตี อุปกรณ์สำหรับตี
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• ตี     ก. เอามือหรือไม้เป็นต้นฟาดหรือเข่นลงไป เช่น ตีเด็ก ตีดาบ, ตบเบา ๆ เช่น นอนตีพุง; บุให้เข้ารูป เช่น ตีขัน ตีบาตร; แผ่ให้แบน เช่น ตีทอง;
• ตีพิมพ์     v. พิมพ์ด้วยแท่นพิมพ์, พิมพ์สิ่งตีพิมพ์ ชื่อพ้อง: พิมพ์ ตัวอย่างการใช้:
• พิมพ     พิมพะ- น. รูป, รูปร่าง, แบบ, เช่น หยอดวุ้นลงในพิมพ์ หน้าตาเป็นพิมพ์เดียวกัน. ก. ถ่ายแบบ, ใช้เครื่องจักรกดตัวหนังสือหรือภาพเป็นต้นให้ติดบนวัตถุ
• พิมพ์     พิมพะ- น. รูป, รูปร่าง, แบบ, เช่น หยอดวุ้นลงในพิมพ์ หน้าตาเป็นพิมพ์เดียวกัน. ก. ถ่ายแบบ, ใช้เครื่องจักรกดตัวหนังสือหรือภาพเป็นต้นให้ติดบนวัตถุ
• ต้นฉบับที่เขียนหรือพิมพ์    ต้นสําเนา
• ฉบับไม่พิมพ์    สำเนาชั่วคราว สำเนาอิเล็กทรอนิกส์
• เอกสารหรือฉบับที่พิมพ์ด้วยพิมพ์ดีด    สิ่งที่พิมพ์ด้วยพิมพ์ดีด
• ต้นฉบับที่เขียนด้วยมือ    สิ่งที่เขียนด้วยมือ
• ต้นฉบับที่เป็นหนังลูกวัว    กระดาษหรือผ้าที่ทำคล้ายหนังลูกวัว หนังลูกวัว ที่ใช้เขียนหนังสือ