ชนล้มลง คือ

• กระแทกจนล้มลง
  กระแทกล้ม
  ตีจนล้ม

• ชน     ๑ ก. โดนแรง ๆ เช่น รถยนต์ชนต้นไม้, ชิดจนติด เช่น ตั้งตู้ชนฝา; บรรจบ เช่น ชนขวบ; ให้ต่อสู้กัน เช่น ชนโค ชนไก่. น.
• ชนล้ม     ทําล้ม ทําให้ล้ม
• ล้ม     ก. กิริยาที่ตั้งอยู่แล้วเอนลงหรือทอดลงถึงพื้นหรือทลายลง เช่น ต้นไม้ล้ม ล้มตัวลงนอน ตึกล้ม, ทำให้มีอาการเช่นนั้น เช่น ล้มจอมปลวก ถูกผลักล้มลง,
• ล้มลง     ทรุดลง สูญเสียการทรงตัว ล้ม จมลง ตกลง โค่น
• มล     มน, มนละ- น. ความมัวหมอง, ความสกปรก, ความไม่บริสุทธิ์; สนิม, เหงื่อไคล. ว. มัวหมอง, สกปรก, ไม่บริสุทธิ์. ( ป. , ส. ).
• ลง     ก. ไปสู่เบื้องต่ำหรือไปสู่เบื้องที่ถือว่าตรงข้ามกับขึ้น เช่น น้ำลง เครื่องบินลง, ไปสู่พื้นดินและพื้นอื่น ๆ เช่น ลงดิน ลงบันได ลงเรือ;
• กระแทกจนล้มลง    ชนล้มลง
• ขาหน้าส่วนล่างของแมลง    ส่วนล่างของขาหน้าของวัวควาย หน้าแข้ง
• คะแนนเสียงที่ประชาชนลง    การลงประชามติ ประชามติ
• ชนชั้นล่าง    n. กลุ่มคนที่มีสถานะด้อยกว่ากลุ่มอื่นๆ ในสังคม ทั้งในด้านการศึกษา สถานะทางเศรษฐกิจ หน้าที่ หรือตำแหน่งในสังคม ชื่อพ้อง: ชนชั้นแรงงาน, ชนชั้นกรรมาชีพ คำตรงข้าม: ชนชั้นนำ ตัวอย่างการใช้: ใ
• กันลง    น. แมลงภู่ เช่น กันลงกันลึงคลึงคนธ์. (ม. คำหลวง จุลพน). (ข. กนฺลง่); ของที่เหลือ, มูลฝอย; การกบฏ, การบุกรุก.
• ขนลง    ถ่ายสินค้า} ถ่าย เอาลง
• ขึ้นลง    ขึ้นๆ ลงๆ เคลื่อนขึ้นๆ ลงๆ โยกขึ้นโยกลง
• ชักขึ้นลง    โยกขึ้นลง
• ดันลง    ยัดลง สอดลงไป แหย่ลงไป